جوانی سر از رأی مادر بتافت

دل دردمندش به آذر بتافت

چو بیچاره شد پیشش آورد مهد

که ای سست مهر فراموش عهد

نه در مهد، نیروی حالت نبود

مگس راندن از خود مجالت نبود

تو آنی کز آن یک مگس رنجه ای

که امروز سلار و سر پنجه ای

به حالی شوی باز در قعر گور

که نتوانی از خویشتن دفع مور

خداوند در چهار جا بعد از امر به توحید و عبودیت خدا، و نهی از شرک، بلافاصله به نیکی والدین سفارش نموده:

وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً (سوره نساء/36)

وَ إِذْ أَخَذْنا ميثاقَ بَني‏ إِسْرائيلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً (سوره بقره/83)

وَ قَضى‏ رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْسانا(سوره اسراء/23)

قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْسانا(سوره لانعام/151)

شخصی نزد رسول الله(ص) آمد و عرض کرد: یا رسول الله! هیچ کار زشتی نیست مگر اینکه من آن را مرتکب شده ام؛ آیا راه توبه و بازگشتی برایم هست؟ پیامبر (ص) فرمود: آیا هیچ یک از پدر و مادرت زنده ای؟ عرض کرد: پدرم. حضرت فرمودند:« برو و به او نیکی کن.»

زمانی که آن جوان رفت، پیامبر (ص) فرمود:

«کاش مادرش زنده بود[و به او نیکی می کرد](مستدرک الوسائل، ج15، ص179).

امام سجاد(ع) در بیان مقام مادر می فرمایند:

«پس حق مادرت این است که بدانی، او تو را در جایی حمل کرده، که هیچ کس فردی دیگر را در آنجا حمل نمی کند، و از میوه ی دل خود چیزی به تو خورانده است، که هیچ کس به دیگری نمی خوراند. و با گوش و چشم و دست و پا و مو و پوست[و خلاصه] تمام جوارحش تو را حفاظت نموده، و از تو نگهداری کرده، و از این کارش، خرّم و شاد بوده، و در عین حال مراقب بوده، و در ایّام بارداری هر ناگواری و درد و سنگینی و غم و اندوهی را به جان خریده و تحمّل نموده، تا آن موقعی که دست قدرت الهی، او را از تو فارغ ساخت و بر پهنه ی زمین آورد.

از آن پس خوش داشت که تو سیر باشی و او گرسنه، تو پوشیده باشی و او برهنه، تو سیراب باشی و او تشنه، و بر تو سایه بگسترانید و خود در برابر آفتاب باشد، و با سختی خود، تو را به رفاه اندازد، و با بی خوابیخود خواب را بر تو شیرین کند.

مادر، اندرونش ظرف تو، و دامنش محل آرامش تو، و پستانش ظرف آب تو، و جانش پناه تو بوده است. و فقط به خاطر تو متحمل گرم و سرد دنیا شده است؛ پس، به همان اندازه هم تو از او تشکر کن، و آن را جز به یاری و توفیق خداوند نتوانی!»(بحارالانوار، ج71، ص14).

آسودگی از مِحَن ندارد مادر

آسایش جان وتن ندارد مادر

دارد غم و اندوه جگر گوشه ی خود

ورنه، غم خویشتن ندارد مادر

صفحات: 1 · 2