افرادی که به صورت غلام یا کنیز در اختیار مسلمانان قرار میگیرند، اسیران جنگی هستند که به هنگام پیکار با مسلمانان گرفتار شده و از کفار محارب بوده‏اند، اسلام نه کشتن آن‏ها را میپسندد و نه به آزادی مطلق آن‏ها رضایت میدهد. راه سوم آن است که اسیران جنگی را به جای آن که به اردوگاه‏های کار اجباری ببرند، میان خانواده‏های مجاهدان تقسیم کنند تا هم بار مالی برای نگهداری آن‏ها از دوش دولت اسلامی برداشته شود و هم در فضای تربیتی اسلامی در خانواده‏ای مسلمان قرار گرفته و با آیین اسلام آشنا شوند و هم در خدمت آنان باشند تا طبق قوانین و احکام اسلامی به تدریج آزاد شوند. این عمل آنان را با مسلمان‏ها آشتی داده و به فرهنگ اسلام نزدیک میکند. البته آن‏ها با افراد مسلمان و آزاد از نظر انسانیت تفاوتی ندارند و اسلام برای آن‏ها ارزش قائل است و بر تکریم غلامان و کنیزان تأکید ورزیده است، تا جایی که رسول خدا(ص) در آخرین سخن خود، مردم را به نماز و رسیدگی به اسیران و زیردستان توصیه نمود.(1) در عین حال وقتی اسیران جنگی در اختیار مسلمانان قرار گرفتند، طبیعی است که اختیارشان با مولا است. از این رو مولا میتواند با کنیز مانند همسر برخورد کند و یا به ازدواج کسی درآورد؛ البته در صورتی که شرایطی مانند اسلام را داشته باشد، در این صورت نیاز به عقد ندارد و میتواند بدون ازدواج او را به شخص دیگری واگذار نماید.این سخن معنایش ارزش نداشتن کنیز برای اجرای عقد ازدواج نیست، زیرا این امور اعتباری و قراردادی است و به عنوان عزت و یا ذلت افراد تلقی نمیگردد.شارع همان طوری که یکی از راه‏های محرمیت را اجرای صیغه عقد میداند، یکی دیگر از راه‏های محرمیت را تملک کنیزان قرار داده است، یعنی در تملک قرار گرفتن برای مالک آن مانند خواندن عقد است قانون گذار که شارع است میتواند شیوه‏های مختلفی را در این خصوص ارائه نماید. همان طوری که در خرید و فروش دو روش بیع لفظی (صیغه خرید و فروش) و بیع معاطاتی (بیع عملی) را مطرح کرده است. پینوشت‏ها: 1 - بحارالانوار، ج 48، ص 147

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

:SnapToGridInCell /> yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″>

an>

…جمعه ای خواهد آمد که پر هیاهو ترین جمعه خواهد بود و بازارهای عشق بازی “بازترین” تعطیلی شان را خواهند داش.چقدر دلم می خواهد که همین جمعه بیایی.

حضرت حکیمه خاتون قابله النور می گوید:پس از تولد طفل امام حسن عسگری (ع) فرمود:عمه جان!کودکم را بیاور !وقتی کودک را به نزد او بردم ،کودک به پسر سلام کرد .امام (ع) او را در بر گرفت و یکی از پرندگانی را که بالای سرش در پرواز بودند صدا زد و فرمود:او را بگیر و محافظت کن و هر چهل روز یکبار به ما برگردان !!آن پرنده کودک را گرفت و به سوی آسمان پرواز کرد و پرندگان دیگر به دنبالش به پرواز درآمدند.امام (ع) در آن حال فرمود:تو را به کسی می سپارم که مادر موسی نیز طفلش را به او سپرد .پرسیدم این پرنده چه بود؟فرمود:او روح القدس بود که وکیل مراقبت از امامان است،آنها را موفق و محفوظ داشته ،با علم و دانش تربیت می کند…بعد از چهل روز پسر بچه ای را دیدم که نزد امام (ع) راه می رود.

پرسیدم:او کیست؟فرمود:«رشد فرزندانی که دارای منصب امامتند با رشد دیگران متفاوت است.کودک یکماهه ما مانند طفل یکساله دیگران است،در شکم مادر سخن می گوید،قرآن می خواند و خدا را عبادت می کند؛به هنگام شیرخوارگی،فرشتگان او را اطاعت می کنند و هر صبح و شام بر او فرود می آیند.»

ديوار كعبه انتظار تكيه آن سوار را مي كشد.حجر الاسود،آرزوي توتياي گرد رخش؛كوه،انتظار آن نستوه و جويبار انتظار آن آبشار را دارد.

اي بزرگ مرد!اي روح قرآن در سينه!اي از سلاله طه!اي موعود منتظر!كي خواهي آمد تا مرهمي برزخم سينه مستمندان و دردمندان تاريخ نهي؟

در انتظار جمعه ام تا تو بيايي،اي گل زهرا!ما اسيران زندان غيبت،چشم انتظار توييم.زنداني كه ديوارهاي بلندش را با دستان خود ساختيم و حال از خراب كردن اين ديوار درمانده ايم و چشم به راه توييم تا تو بيايي .يابن زهرا!بيا كه مادرت در بين در و ديوار تو را مي خواند بيا!اي منتقم آل علي!بيا كه فرق شكافته علي (ع)،جگر پاره پاره حسن(ع) و سر بريده حسين (ع)  تو را مي خواند.اي مقتداي عيني بيا و با گوشه چشمي دلهاي مرده ما خاكيان را زنده كن.بيا و چشم هاي بي فروغ ما را با جمال نورانيت سويي دوباره بخش.بيا كه ديگر طاقت شنيدن طعن ها را نداريم.آخر تا كي صداي ديگران را بشنويم و حتي كوچمترين صدايي از تو به ما نرسد؟بيا مهدي جان كه جهان در انتظار تو و عدل توست.يا مولا!همه چشم به راه بهاري هستند كه زندگي را به جهان برگرداند.مولا!بهار من تويي و روح خسته من ،چشم انتظار توست.                                                                                                                     

در کتاب کمال الدین از محمد بن نعمان ،از حضرت ابی عبدالله امام صادق (ع)آمده است که:نزدیک ترین حالت بندگان به خدای عزوجل و خشنود ترین هنگام او از آنان،زمانی است که حجت خداوند را نیابند و برایشان آشکار نشود و از آنان پوشیده بماند که جای او را ندانند و در عین حال می دانند که دلایل و نشانه های الهی از بین نرفته است،در آن هنگام باید که هر صبح و شام منتظر فرج باشند. و همانا شدیدترین موقع غضب خداوند بر دشمنانش زمانی است که حجتش را از آنان پوشیده باشد که برایشان ظاهر نگردد و البته خداوند می داند که دوستانش به تردید نمی افتند و اگر چنین می دانست که آنان به تردید دچار می شوند،حجت خویش را یک چشم بر هم زدن هم از آنان مخفی نمی کرد.

روز جمعه از چند جهت به مولایمان حضرت حجت (ع)اختصاص و انتساب دارد:

اول:واقع شدن ولادت با سعادت آن حضرت در این روز.

دوم:در این روز مقام مقدس امامت به وی روحی فداه،منتقل گردیده است.

سوم:ظهور و آشکار شدن آن جناب در این روز واقع خواهد شد.

چهارم:در این روز بر دشمنانش پیروز می گردد.

پنجم:در این روز خداوند برای آن بزرگوار و پدران گرامی اش پیمان گرفته است.

ششم:در روز جمعه خدای تعالی ،لقب قائم را به آن حضرت اختصاص داد.

امام حسین (ع)فرمودند:ما دوازده مهدی داریم،اولین آنان امیر المومنین علی ابن ابیطالب است و آخرین آنان نهمین فرزند من است، اوست امام قائم بر حق که خدا زمین را به سبب او پس از مرگ زنده می کند و دین حق را آشکار کند و بر همه دینها پیروز نماید،اگرچه مشرکان را ناگوار آید.او غیبتی دارد که گروه هایی در آن غیبت از دین بیرون روند و کسانی هم بر دین پابر جا بمانند و آزار کشند و از آنان پرسیده شود :این وعده چه وقت عملی شود اگر شما راستگویید؟آگاه باشید که صبر کننده در غیبت او بر آزار و تکذیب به سان جهاد کننده در رکاب رسول خدا صلی الله علیه و آله است.

                                                                                                                                                گل سوره های انتظار، محمد حسین صفا خواه

…آیت الله بهجت (ره) می فرمود:اگر کسی دلش برای حضرت حجت (عج) تنگ شده به قرآن نگاه کند،نگاه کردن به قرآن،حضرت حجت (عج)و کعبه یک حکم دارد.

1-پرهیز شدید از گناه:اگر در این راه تقوا (پرهیز از گناه)نباشید،ریاضت ومجاهدت را هرگز اثری نیست و جز دوری از درگاه رحمت خدا اثری نخواهد داست.

2-نماز اول وقت:سفارش می کنم که نماز های یومیه خویش را در اول وقت آنها به جای آوری،اگر آدمی یک اربعین به ریاضت پردازد،اما یک نماز صبح از او قضا شود نتیجه آن اربعین گرد و غبار هوا خواهد شد.

3-خدمت به خلق خدا:در انجام حوائج مردم هر قدر که می توانی بکوش و هرگز میندیش که فلان کار بزرگ از من ساخته نیست،زیرا اگر بنده خدا در راه حق گامی بردارد خداوند نیز او را یاری خواهد کرد.

4-احترام و خدمت به سادات:سادات را بسیار گرامی و محترم شمار!و هر چه داری در راه ایشان صرف و خرج کن.

5-تحصیل علم و معرفت:به آن مقدار تحصیل کن که از قید تقلید وارهی.

                                                                                                                                                   نشان از بی نشان ها ،علی مقدادی اصفهانی

آیت الله موسوی اصفهانی در کتاب نورانی “مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم"که آن را به دستور مستقیم امام زمان و با نامگذاری آن حضرت ،نگاشته است در مجموع 102 فایده را ویژه دعا کنندگان در حق امام زمان و طلب کنندگان تعجیل فرجش بر می شمارد.در این میان یکی از بهترین ادعیه ای که شایسته است در دوران غیبت سرود و ترنم صبح گاهی شیعیان گردد ،دعای نور یا دعای عهد است که در بر دارنده تجدید عهد با امام زمان (عج) و تقاضای ارتباط و ملاقات با آن حضرت می باشد. دعایی بسیار جامع که در بر دارنده بسیاری لز معارف است.در عظمت و فضیلت دعا همین بس که مداومت کننده بر آن تا چهل روز به مقام یاوران قائم و در شمار رجعت کنندگان پس از ظهور قرار می گیرد و به ازای هر کلمه 1000حسنه برای او نوشته و هزار سیئه از پرونده اعمالش محو و پاک می گردد.خداوند توفیق انس  روزانه با این دعای با عظمت را به همه ما عنایت فرماید.