عبرت عاشورا این است که ببینیم چه شد ،حسین(ع) جلوی چشم مردم،آن همه مورد تجلیل پیامبر بود و ایشان درباره او سید شباب اهل جنه را گفته بود؛بعد از نیم قرن،با آن وضع فجیع کشته شد.

مقام معظم رهبری (مد ظله العالی)

عاشورا به ما درس می دهد که در ماجرای دفاع از دین از همه چیز بیشتر برای انسان،بصیرت لازم است.بی بصیرت ها فریب می خورند.

بی  بصیرت ها درجبهه باطل قرار می گیرند؛ بدون اینکه خود بدانند.

حضرت امام در این فراز بند هفتم وصیت نامه بر این نکته تاکید دارند که اگر مردم در امر انتخابات حضور آگاهانه داشته باشند و نمایندگانی لایق و متعهد و کاردان و مورد اعتماد برای مسئولیت ها و به ویژه برای تشخیص و تعیین رهبری نظام بگمارند یا مشکلی پیش نمی آید و یا با انکشت تدبیر و صداقت و تعهد آنان حل می شود و با عنوان مثال اگر نمایندگان مجلس خبرگان با رای و نظر مردم باشد و مردم نیز در انتخابات نامزدها دقت کافی نموده ،با مراجع عظام تقلید و علمای بزرگ سراسر کشور و و متدینان و دانشمندان متعهد مشورت کنند؛آنگاه با حضور رهبری منتخب این مجلس اگر مشکلی هم وجود داشته باشد حل می شود.افزون بر این با توجه به مسئولیت های بزرگی که در قانون اساسی برای رهبری در نظر گرفته شده و اندکی مسامحه در انتخاب آن ممکن است خطرهای بزرگی برای نظام به وجود آورد حتی احتمال این خطرها مسئولیت آور و تکلیف آفرین است.

ولایت طاغوت و شیطان در نظام جاهلی و طاغوتی،مومن را با هزاران پیوند و رابطه به قدرت طاغوت وابسته می سازد و او را با تور نامرئی نظام جاهلی محاصره کرده،آزادی را از او سلب نموده،بی اختیار به سوی سرانجامی که در انتظار آن نظام است می کشاند و از به کار رفتن نیروی او در راه خدا و در مسیری که آیین و برنامه و خط مشی اسلامی مقرر کرده،باز می دارد.این واقعیت تخلف ناپذیر،مساله هجرت را مطرح می سازد.هجرت یعنی گریختن از قید و بندهای نظام جاهلی و رساندن خویش به محیط آزاد اسلامی؛آنجا که همه عوامل و انگیزه ها آدمی را به هدف خدا پسند نزدیک می کند؛آنجا که جریان طبیعی جامعه به سمت تعالی و تکامل فکری و روحی و مادی است،آنجا که راه های نیکی گشوده و درهای شرارت و بدی فرو بسته است…یعنی جامعه اسلامی.

پس بنابر اصل “ولایت"هجرت،یک تعهد فوری و ضروری برای مومن است .تعهد منتقل شدن از محیط جاهلی به جامعه اسلامی و قدم نهادان به منطقه ولایت الله است.

                                                                                    نوشته شده به کوشش س.گودرزی

هر ولایتی به جز ولایت خدا و جانشینانش،ولایت شیطان و طاغوت است.پذیرش ولایت شیطان،موجب آن است که شیطان بر همه نیروهای سازنده و آفریننده ای که در وجود آدمی نهاده شده است،تسلط یافته و آنها را در مجرای هواها و هوس های خویش درآورد.طاغوت از آنجا که جز برای بهره مندی های خود،برای هیچ چیز دیگری اصالتی قائل نیست و منافع جامعه را جز از دریچه سود شخصی نمی نگرد،و اساسا به نیازهای انسانی و امکانات وی در طبیعت ،واقف نیست،رهبری اش برای جامعه انسانی،منشا زیان وخسارات و برباد رفتن بسی از انرژی های ارزنده او است.براثر همین بی اطلاعی و بی اعتنایی است که در جامعه و جهان تحت ولایت طاغوت،انسان ها از نور معرفت و انسانیت و از فروع زندگی آفرین آیین خدا محروم مانده و در ظلمات جهل و هوس و شهوت و غرور و طغیان،مجوس و اسیر می شوند.

فاذا قرات القرآن فاستعذ بالله من الشیطان الرجیم:چون قران خواندی پس از آسیب شیطان مطرود،به خدا پناهنده شو.

با آن گستردگی و جامعیتی که در قرآن به اصل ولایت داده شده است،مسائل فراوانی مطرح می شود که گاه هر یک از آنها نیز می تواند خود مانند اصلی در شناخت جهت گیری های اسلامی به شمار آید.در چند آیه برخی از آنها را با تدبر ودقت می توان بدست آورد:

1."ولی"جامعه اسلامی- یعنی آن قدرتی که همه فعالیتها و نشاط های فکری و عملی را رهبری و اداره می کند-خداست و هر آنکه خدا وی را -به نام یا به نشان-به ولایت بگمارد:

ان الله یامرکم ان تودوا الامانات الی اهلها  :   همانا خدا به شما فرمان می دهد که امانت هارا به اهلش بسپارید

2.ولایت خدا و پذیرش آن از طرف مومنان ناشی از یک فلسفه وزیر بنای فکری است که در جهان بینی اسلام مقرر شده،بنابر این یک امر طبیعی است:

وله ماسکن فی الیل والنهار                   :    وازآن اوست هرچه در شب و روز آرمیده است

یک جامعه در صورتی دارای ولایت است که در آن “ولی"مشخص بوده و عملا مصدر و الهام بخش همه نشاط ها و فعالیت های زندگی باشد و یک فرد در صورتی دارای ولایت است که شناخت درستی از ولی داشته باشد و برای هر چه بیشتر وابسته و مرتبط ساختن خود به او-که مظهر ولایت خدا است-دائما در تلاش و کوشش به سر می برد.از آنجا که ولی جانشین خدا و مظهر سلطه و قدرت عادلانه الهی در زمین است،از همه امکانات و استعدادهایی که در وجود انسان ها برای تکامل و تعالی نهاده شده،به سود آنها بهره برداری می کند و از اینکه حتی اندکی از این زمینه های مساعد در راه زیان انسانیت به کار رود یا نابود و خنثی گردد-که این نیز خود زیان بزرگی است-مانع می شود.عدل و امن را که برای رویش و بالندگی نهال انسان همچون زمینی مستعد و آبی گوارا و هوایی مساعد است،در محیط زیست آنان تامین می کند و ار بروز جلوه های گوناگون ظلم جلوگیری می کند.همه را به سوی بندگی خدا سوق می دهد،خرد و بینش انسانی را به باروری می رساند وآنان را به کار و ابتکار سوق می دهد.یاد خدا(نماز)تقسیم عادلانه ثروت(زکات)اشاعه نیکی ها (امر به معروف)و ریشه کن ساختن بدی ها و نابسامانی ها(نهی از منکر)را برنامه اساسی خود می سازد و خلاصه انسانیت و پدیده انسان را به هدف و غایت آفرینش نزدیک و نزدیک تر می کند.

جبهه واحد و پیوسته ای که در حقیقت،بانی مدینه فاضله اسلامی است،پس از تشکیل واحد عظیم “امت"،در سطح عموم مومنین و معتقدین به دین ،گسترش می یابد و اصل “ولایتگر” موضع گیری های داخلی و خارجی امت اسلامی تجلی می کند.در داخل همه آحاد و جناح های ملت ،موظفند که با دقت و احتیاطی تمام نیرو ها را در یک راه و به سوی یک هدف بسیج کرده و از تشتت و تفرق که موجب هرز رفتن بخشی از نیرو هاست ،به شدت بپرهیزند،و در خارج از هر گونه رابطه و پیمان مودتی که جهان اسلام را در خطر فرو دست شدن و از استقلال محروم ماندن قرار دهد،اجتناب ورزند.بسی روشن است که حفظ و رعایت این هر دو رویه “ولایت"(اتصال و ارتباط و پیوستگی داخلی ،و جدایی و تاثیر ناپذیری و عدم وابستگی خارجی)مستلزم وجود قدرت متمرکز و مسلط است،که در حقیقت واحد تبلور یافته ای از همه عناصر مثبت و سازنده اسلام می باشد و نیز مستلزم آن است که رابطه ای عمیق و نیرو مند همه آحاد ملت را به شخص حاکم (امام)یعنی محور اساسی فعالیت و نشاط عمومی جامعه پیوند زند و آنان را با او وابسته سازد…و در اینجاست که بعد دیگری از ابعاد ولایت جلوه گر می شود و آن “ولایت امام و پیشوای عالم اسلام است".

اندیشه و بینش نوینی که به وسیله پیامبر از سوی خدا مطرح می گردد و پیام زندگی نوینی را می دهد ،در صورتی می تواند رسالت بنای آن چنان زندگی ای را به انجام رساند که نخست در فکر و روان و عمل یک جمع متشکل و پیوسته ،تحقق و عینیت بیابد.این جمع که تشکیل جبهه ی متین و غیر قابل نفوذی را می دهند لازم است هر چه بیشتر ،وحدت و خلل ناپذیری خود را استوار کرده و قویا سعی کنند که در جریان های فکری و عملی مخالف،هضم و حل و نابود نشوند.این منظور،مستلزم آن است که از هر گونه اتصال و وابستگی های دیگر-که موجب تضعیف و کمرنگ شدن جبهه مومن خواهد شد-بپرهیزند و در صورت لزوم و امکان ،حتی روابط معمولی خود را نیز با آنان بگسلند.این جبهه گیری و صف آرایی فکری و عملی،در عرف آن ولایت (موالات،تولی)نامیده می شود.همین جمع پیوسته که سنگ زاویه جامعه اسلامی و پایه اصلی امت اسلامی است،آن روزی که به امتی نیرومند تبدیل شد و جامعه ای به شکل و قواره ای اسلام پسند بنا کرد،باز برای حفظ وحدت و یکپارچگی خود و جلوگیری از نفوذ واخلال دشمنان،لازم است اصل ولایت را رعایت کنند.

ای کسانی که ایمان آورده اید دشمن من و دشمن خودتان را ولی و هم جبهه خود نگیرید که پیام دوستی به آنان بفرستید در حالی که به اندیشه حقی که به آن گرویده اید کفر و انکار کرده اند.

                                                                         ولایت،  بیانات و رهنمود های رهبر معظم امقلاب اسلامی