در زمان پیامبر اکرم(ص) بزغاله ای را خدمت ایشان آوردند و حضرت آن را ذبح کردند.فقرا و مستحقان نزد ایشان آمدند و طلب گوشت کردند.پیامبر (ص) مرتب از گوشت آن بزغاله ای که برای خودشان ذبح کرده بودند می بریدند و به فقرا می دادند.نهایتا از تمام گوشت ها فقط کتف آن باقی ماند.چون دیگر کسی نبود آن را به خانه خود ببرد تا بپزد و بخورند.یکی از همسران پیامبر عرض کرد یا رسوا الله همه بزغاله ما رفت و فقط همین کتفش برایمان ماند .پیامبر (ص) فرمودند:خیر همه اش ماند و همین کتفش است که از دستمان خواهد رفت ؛چون این کتف را می خوریم و تمام می شود اما آنهایی را که انفاق کردیم برای ما می ماند.بنابر این هر چه از مال و ثروت دنیا دادید برای شما خواهد ماند و هر چه خرج کردید یا برای دیگران گذاشتید تا بعد از شما بخورند از دست شما خواهد رفت.

ای اباذر!خدا را چنان پرستش کن که گویا او را می بینی،زیرا اگر تو او را نمی بینی او تو را می بیند.

ای اباذر!بسیاری از مردم در مورد دو نعمت مغبون هستند و از آن قدردانی نمی کنند،یکی نعمت تندرستی و دیگری نعمت امنیت.

ای اباذر!پیش از آنکه پنج چیز به تو روی آورد،پنج چیز را غنیمت شمار ،جوانی را پیش از پیری،تندرستی را پیش از بیماری،توانگری را پیش از پریشانی،فراغت را پیش از گرفتاری،و زندگی را پیش از مرگ…

ای اباذر!بترس از اینکه در حال گناه مرگت فرا رسد که در آن صورت نه راهی برای جبران و توبه باقی می ماند و نه بر بازگشت دوباره به دنیا قادر خواهی بود ،نه وارثان تو بر ارثی که باقی گذارده ای تو را ستایش می کنند و نه اینکه خدای متعال بر آنچه در پیش فرستاده ای عذر تو را خواهد پذیرفت…

ای اباذر!چه بسا شخصی که به سبب گناهی که می کند از روزی مقرر شده اش محروم می گردد…

                                                                       کتاب ره توشه،تالیف آیت الله مصباح یزدی

پیامبر اکرم (ص) می فرماید:هر کس مشکلی طاقت فرسا پیدا کند یا مصیبتی سخت بر او وارد شود یا در زندگی به تنگنا افتاد “،سی هزاربار بگوید استغفر الله ربی و اتوب الیه"در این صورت خداوند گره از کارش می گشاید و گشایشی در زندگی او قرار می دهد.

                                                                                                                                           مستدرک الوسائل ج12 ص143

1.رفتار پیامبر در برابر اهانت دشمنان:

بردباری پیامبر به این اندازه بود که چیزی که دیگران از شنیدنش بی تاب می شدند،در آن بزرگوار بی تابی به وجود نمی آورد.گاهی دشمنان آن بزرگوار در مکه رفتارهایی با او می کردند که وقتی جناب ابی طالب در یک مورد شنید،به قدری خشمگین شد که شمشیرش را کشید و با خدمتکار خود به آنجا رفت و همان جسارتی را که آنها با پیامبر کرده بودند،با یکایکشان انجام داد و گفت هر کدام اعتراض کنید،گردنتان را می زنم؛اما پیامبر همین منظره را با بردباری تحمل کرده بود.

2.امانت داری پیامبر حتی برای کفار و دشمنان:

بعد از آنکه دعوت اسلام شروع شد و آتش دشمنی و نفاق با قریش بالا گرفت،در همان احوال هم باز همان دشمنان اگر می خواستند چیزی را در جایی امانت بگذارند می آمدند و به پیامبر می دادند!لذا شما شنیده اید که وقتی پیامبر اکرم (ص)به مدینه هجرت کرد،امیرالمومنین را در مکه گذاشت تا امانت های مردم را به آنها برگرداند.معلوم می شود که در همان اوقات هم مبالغی امانت پیش آن بزرگوار بوده است،نه امانت مسلمانان،بلکه امانت کفار و کسانی که با او دشمنی می کردند.

3.برخورد پیامبر در برابر اهانت همسر:

بعد از اسلام،گاهی مسلمانان سر قضیه ای از روی غفلت و یا جهالت جمله اهانت آمیزی به پیامبر می گفتند،حتی یک وقت یک نفر از همسران پیامبر –جناب زینب بنت جحش که یکی از امهات مومنین است-به پیامبر عرض کرد که تو پیامبری،اما عدالت نمی کنی!پیامبر لبخندی زد و سکوت کرد.

4.پیامبر و جسارت مردم جاهل:

گاهی بعضی افراد به مسجد می آمدند،پاهای خودشان را دراز می کردند و به پیامبر می گفتند ناخن های ما را بگیر!-چون ناخن گرفتن وارد شده بود –پیامبر هم با بردباری تمام این جسارت و بی ادبی را تحمل می کرد.

ادامه دارد                           نوشته شده به کوشش س.گ

هر گناهی را که در گذشته یا آینده ،نهان و آشکار مرتکب آن می شوم و هر گناهی را که تو از آن آگاه تر از منی ،ببخشای که تو بر هر چیز توانایی.

                                                                                                       خداوندا!

تسلیم تو می شوم و به تو ایمان می آورم و بر تو توکل می کنم و به درگاه تو روی می آورم و از تو داد می خواهم.

                                                                                                     خداوندا!

هدایتم را به من عنایت کن و از شر نفسم مرا پناه ده .ای پروردگار جهانیان!من خواهان رحمت تو هستم.

                                                                                                    بار خداوندا!

بین ما صلح و سازش برقرار نما و دلهای ما را مانوس همدیگر قرار ده.ما را به راه های درست هدایت کن و از تاریکی ها رهایی بخش و به سوی نور ره نما ،ما را از کارهای زشت پنهان و آشکار دور بدار.

رسول خدا (ص)طبق معمول در مجلس خود نشسته بود،یاران گرداگرد حضرتش حلقه زده او را مانند نگین انگشتر در میان گرفته بودند.در این بین یکی از مسلمانان که مرد فقیر ژنده پوشی بود از در رسید و طبق سنت اسلامی که هر کس در هر مقامی هست همین که وارد مجلس می شود باید ببیند هر کجا جای خالی هست همانجا بنشیند و یک نقطه مخصوص را به عنوان اینکه شان من چنین اقتضا می کند در نظر نگیرد آن مرد به اطراف متوجه شد ،در نقطه ای جایی خالی یافت،رفت و آنجا نشست.از قضا پهلوی مرد متعین و ثروتمندی قرار گرفت.مرد ثروتمند جامه های خود را جمع کرد و خودش را به کناری کشید ،رسول اکرم که متوجه رفتار او بود به او رو کرد و گفت :ترسیدی که چیزی از فقر تو به او بچسبد ؟!.نه یا رسول الله!ترسیدی که چیزی از ثروت تو به او سرایت کند ؟.نه یا رسول الله!ترسیدی که جامه هایت کثیف و آلوده شوند؟نه یا رسول الله!پس چرا پهلو تهی کردی و خودت را به کنار کشیدی ؟اعتراف می کنم که اشتباهی مرتکب شدم و خطا کردم.اکنون به جبران این خطا و کفاره این گناه حاضرم نیمی از دارایی خود را به این برادر مسلمان خود که درباره اش مرتکب اشتباهی شدم ببخشم.مرد ژنده پوش گفت:ولی من حاضر نیستم بپذیرم.جمعیت با تعجب گفتند:چرا؟!!مرد ژنده پوش گفت:چون می ترسم روزی مرا هم غرور بگیرد و با یک برادر مسلمان خود آنچنان رفتاری بکنم که این شخص با من کرد.