استاد مطهري از امام علي (ع) به عنوان اولين زاهد جهان نام مي برد كه«در عين حال حساس ترين قلب ها را نسبت به مسئوليت هاي اجتماعي در سينه داشت،و از طرف ديگر مي گفت:علي را با نعمت و لذت ناپايدار چه كار؟»در ادامه استاد مطهري مي گويد:

علي (ع)چون زاهد بي اعتنا و بي طمع بود و از طرف ديگر قلبش از عشق الهي مالامال بود و جهان را از كوچكترين ذره گرفته تا بزرگ ترين ستاره ،يك واحد ماموريت و مسئوليت مي ديد.اينچنين نسبت به حقوق و حدود اجتماعي حساس بود.او اگر فردي لذت گرا و منفعت پرست مي بود محال بود اينچنين ،شخصيت مسئول و متعهدي پيدا كند.بنابراين از دو راه ،يكي را بايد انتخاب كرد:يا خورد و خواب و خشم و شهوت،نه رازي و نه نيازي،نه توجهي و نه نم اشكي و نه انسي و نه روشنايي و گامي از حد حيوانيت فرا نرفتن و يا قدمي در وادي انسانيت و استفاده از مواهب خاص الهي كه مخصوص دلهاي پاك و روح هاي تابناك است برداشتن.