یکی از فضائل مهم حضرت اباعبدالله (ع)مربوط به اصل خلقت ایشان است.رسول اکرم (ص) فرمودند:«حضرت حق بود و هیچ مخلوقی در عالم وجود نبود.زمانی که خدا اراده کرد عالمی بیافریند اول نور من را آفرید.از نور من ،نور امیرالمومنین (ع) را آفرید،و از نور من و امیرالمومنین ،نور فاطمه زهرا(س) را آفرید و از نور من و امیرالمومنین و فاطمه زهرا(س) نور امام حسن و امام حسین (ع) را آفرید.این پنج نور مقدس در جو لایتناهی که نه عرش بود و نه کرسی و نه کهکشان و نه ثوابت و نه سیارات و نه منظومه ،هیچ نبود ،مشغول تسبیح و تحلیل حق بودند.بعد از نور من عرش را آفرید.از نور امیرالمومنین (ع)ملائکه را آفرید.از نور حضرت زهرا (س)آسمانها و زمین را آفرید.از نور حضرت امام حسن (ع)ماه ها و خورشید را آفرید و از نور امام حسین (ع) بهشت و حورالعین را آفرید.این ابتدای خلقت عالم وجود است؛پس حضرت امام حسین (ع) در علیت عالم وجود ،دوش به دوش پیغمبر و دوش به دوش مادر و پدر خود (ع) می زنند.به این اعتبار حضرت امام حسین (ع)جزء اولین مخلوقات الهی هستند و در این زمینه روایات متعددی وجود دارد.

                                                         نوشته شده به کوشش س. گودرزی

 

موضوعات: امام حسین (ع)
[چهارشنبه 1391-12-23] [ 11:38:00 ق.ظ ]