شهادت اوج بندگی انسان است و تمام حضرات معصومین (ع) و حتی وجود مقدس امام زمان (ع) به وسیله شهادت به محضر خدا رسیدند و زمانی که قسیسین حضرت حق، محضر امام زمان را درک می کننددر رکاب ایشان به شهادت می رسند.در روایت شریفی به نقل از پیامبر اسلام (ص) آمده است که روزی حضرت موسی ابن عمران به خداوند عرضه داشت خدایا حال دوست من که شهید شده ،در عالم برزخ چگونه است؟خداوند به حضرت موسی (ع) گفت:او در جهنم است؛حضرت با تعجب به خدا عرضه داشت خدایا مگر وعده نکرده ای که شهید با اولین قطره خونش به بهشت می رود و همه گناهانش بخشیده می شود،خدا به حضرت موسی (ع) گفت :بله اما دوست تو اصرار به آزردن پدر و مادرش داشت و من عمل کسی را  که به پدر و مادرش ستم کند قبول نمی کنم،حتی با شهادت؛بنا براین کسانی اسمشان در طومار شهدا نوشته می شود که عاق والدین نباشد.

روایتی از امام زین العابدین (ع)در کتاب رساله حقوق نقل شده است که :و اما حق پدرت را باید بدانی که او اصل و ریشه توست و تو شاخه او هستی، و بدانی که اگر او نبود تو نبودی،پس هر زمانی در خود چیزی دیدی که خوشت آمد بدان که از پدرت داری ،زیرا اصل و اساس وخوشی تو ،پدرت است،و خدا را سپاس بگزار و به همان اندازه شکر کن.