سختی ها و رنج های زندگی ، بخش پایان ناپذیر و استثنا ناپذیر و تعمیم پذیر زندگی هرآدمی است. از این رو با تغییر رابطۀ خود با مشکلات، دردها و رنج ها تحمل پذیر می شود و حتی ممکن است ، به نوعی ، با رضایت باطنی همراه شود.امام رضا(ع) شکیبایی در سخن را نشان مؤمن می شمارند. حضرت می فرمایند:« مؤمن مؤمن نیست، مگر آن که در او سه خصلت باشد: سنتی از پروردگارش و سنتی از پیامبرش و سنتی از امامش. سنت از پروردگارش رازپوشی و سنت از پیامبرش سازگاری با مردم است. اما سنت از امامش شکیبایی در سختی و تنگ دستی است.»              حضرت در فرمایشی دیگر یکی از نشانه های دستیابی به حقیقت ایمان را شکیبایی بر بلاها برمی شمارند.رنج و مشقت از هرسو و در تمامی شئون حیات، بر انسان احاطه دارد. این معنا بر هیچ خردمندی پوشیده نیست که انسان در پی بدست آوردن هیچ نعمتی برنمی آید، مگر آن که خالص آن را می خواهد، خالص از هر نقمت و دردسر و خالص در خوبی و پاکیزگی؛ ولی هیچ نعمتی را به دست نمی آورد، مگر آمیخته با ناملایماتی که عیش اورا ناقص می دارد و نعمتی مقرون با جرعه های اندوه و رنج، علاوه بر مصائب روزگار که حوادث ناگواری که چون شرنگی کشنده کام جانش را تلخ می کند.