پیامبر اکرم (ص) فرمودند:هر کس کودکی داشته باشد باید با او کودکی کند.همبازی شدن با کودکان به عنوان یک روش تربیتی در سیره رسول خدا (ص)مشهود است.جابر ابن عبد الله انصاری می گوید:وارد بر رسول خدا (ص) شدم دیدم حسن و حسین (ع) بر پشت آن حضرت سوار شده بودندو آن حضرت بچه ها را بر پشت خود حمل می کردو می گفت :شتر شما خوب شتریست و شما خوب سوار کارانی هستید.

شاد نمودن کودکان:هر کس فرزندش را ببوسد برایش حسنه ای می نویسد  هر کس او را شاد گرداند خداوند او را در قیامت شاد می کند و هر کس به او قرآن بیاموزد والدین او را در قیامت فرا می خوانند و دو لباس به آنان می پوشانند که صورت های اهل بهشت از نور آن حله ها روشن می شود.روش رسول خدا (ص) این بود که وقتی بچه خردسالی را نزد او می آوردند تا برایش دعا کند یا نامگذاری نماید،آن بچه را در دامان خود می گذاشت چه بسا برخی از اوقات بچه ،لباس پیامبر را نجس می کرد و اولیای طفل ناراحت می شدند و بر بچه بانگ می زدند .آن حضرت می فرمود:بچه را ناراحت نکنید سپس دعایش را ادامه می داد و بعدا لباسش را می شست.

                   هفت آسمان جوانی ،گلبرگ هایی از زندگانی پیامبر اسلام ،بخش فرهنگی دفترمرجع عالیقدر حضرت ایت الله العظمی فاضل لنکرانی

شهادت اوج بندگی انسان است و تمام حضرات معصومین (ع) و حتی وجود مقدس امام زمان (ع) به وسیله شهادت به محضر خدا رسیدند و زمانی که قسیسین حضرت حق، محضر امام زمان را درک می کننددر رکاب ایشان به شهادت می رسند.در روایت شریفی به نقل از پیامبر اسلام (ص) آمده است که روزی حضرت موسی ابن عمران به خداوند عرضه داشت خدایا حال دوست من که شهید شده ،در عالم برزخ چگونه است؟خداوند به حضرت موسی (ع) گفت:او در جهنم است؛حضرت با تعجب به خدا عرضه داشت خدایا مگر وعده نکرده ای که شهید با اولین قطره خونش به بهشت می رود و همه گناهانش بخشیده می شود،خدا به حضرت موسی (ع) گفت :بله اما دوست تو اصرار به آزردن پدر و مادرش داشت و من عمل کسی را  که به پدر و مادرش ستم کند قبول نمی کنم،حتی با شهادت؛بنا براین کسانی اسمشان در طومار شهدا نوشته می شود که عاق والدین نباشد.

روایتی از امام زین العابدین (ع)در کتاب رساله حقوق نقل شده است که :و اما حق پدرت را باید بدانی که او اصل و ریشه توست و تو شاخه او هستی، و بدانی که اگر او نبود تو نبودی،پس هر زمانی در خود چیزی دیدی که خوشت آمد بدان که از پدرت داری ،زیرا اصل و اساس وخوشی تو ،پدرت است،و خدا را سپاس بگزار و به همان اندازه شکر کن.

بنابر قول مشهور در سال 95ه.ق امام زین العابدین (ع) در سن 57 سالگی با زهری که ولید ابن عبد الملک یا هشام لعنهما الله به آن حضرت دادند ،به شهادت رسیدند.از حضرت صادق (ع) روایت شده است که در دنیا پنج نفر بسیار گریه کرده اند،حضرت آدم ،یعقوب و یوسف و حضرت فاطمه (س)و علی ابن الحسین (ع)…و اما علی ابن الحسین(ع)برپدرش حدود چهل سال گریه کرد.طعامی نزد او نمی آوردند جز آنکه گریان می شد تا اینکه…عرض کردند ای پسر پیغمبر !می ترسیم که شما با این همه غم و غصه از دست بروید، می فرمودند:"من از غم و اندوه خود به خدا شکوه می کنم و چیزی می دانم که شما نمی دانید . من قتلگاه اولاد فاطمه(س)  را به یاد نمی آورم جز اینکه گریه گلویم را می فشارد….”

                                           گر گلی پژمرده بینم در کنار غنچه ای                           هم رباب تشنه و هم شیرخوار آرم به یاد

                                          گر گلی بینم به شاخی،خارها بر گرد او                          راس باب و نوک نی با نیزه ها آرم به یاد

توسل به امام سجاد (ع) برای ایمن ماندن از ظلم ستمگران و ستم پادشاهان و برای رهایی از وسواس و وسوسه های شیطانی خصوصیت ویژه ای دارد.