موذنان پاسداران هنگام فرا رسیدن نیایش به درگاه ایزد پاک هستند،پروردگاری که بخشنده و بخشاینده است.پس از ورود اسلام  به ایران گفتن اذان در هر محله و شهر و روستا رواج فراوان یافت.تا بدانجا که گروه موذنان پدید آمد و اینان از خادمان درگاه الهی محسوب می شدند چرا که پاسداری وقت نماز را به عهده دارند و به همین سبب ایرانیان عموما بر این اعتقادند که موذن فراری دهنده ابلیس است.

اذان همیشه به عنوان جزیی از عبادت و شعار جاودانه اسلام و گلبانگ توحید مطرح بوده که دارای دو ویژگی است:

سرکوبی دائم کافران و منافقان ودعوت انسان های مسلمان به حق و رستگاری و کلاس پاکسازی و بهسازی است.پیامبر در این باره می فرماید:هرگاه شیطان صدای اذان را می شنود فرار می کند.و همانا اهل آسمان از اهل زمین چیزی جز اذان نمی شنوند.

برخی از آثار و فواید اذان:

1.وقت نماز را برای بندگان تعیین می کند.

2.مفاهیم عالی اعتقادی را تعلیم می دهد.

3.مردم را به عبادت تشویق می کند.

4.سبب بیداری غافلان است.

5.مردم را به وقت شناسی و نظم در کارها و وحدت دعوت می کند.

6.زمینه را برای تربیت معنوی کودکان آماده می کند.

7.اذان موجب غم زدایی است.

8.اگر اذان از روی ایمان و اخلاص گفته شود خداوند گناهان گوینده آن را می بخشد.

9.روزی را زیاد می کند.

10.گواهی به ولایت و امامت حضرت علی (ع)می دهد.