1.باید امر به معروف و نهی از منکر کننده بداند آنچه مکلف ترک نموده واجب و یا آن که مرتکب گردیده از منکرات است و بر کسی که چنین علم و آگاهی از کار دیگری ندارد واجب نیست.

2.باید آمر یا ناهی احتمال تاثیر دهد پس اگر مطمئن باشد که امر و نهیش موثر واقع نمی شود ،امر و نهی بر وی واجب نیست.

3.لازم است امر و نهی کننده بداند که شخص بر گناهش باقی است .پس اگر دانست که وی گناهش را ترک نموده و آن را تکرار نخواهد کرد امر به معروف و نهی از منکر بر او واجب نیست.

4.برخورد با گنهکار ضرر و مفسده ای برای امر و نهی کننده یا خویشان و برادران دینی اش نداشته باشد؛مگر معروف و منکر از اموری باشند که شارع مقدس اهتمام ویژه ای نسبت به آنها دارد؛مانند حفظ اسلام و امنیت جان و ناموس مسلمانان،بنابر این اگر شعائر اسلامی یا جان عده ای از مسلمانان در معرض خطر و نابودی شد باید اصل اهم و مهم مورد توجه قرار بگیرد و صرف ضرر دیدن موجب سقوط وظیفه نمی شود.