مردها هویت خود را بیشتر از ناحیه شغل و موفقیت هایشان تعریف می کنند، در حالی که زن ها هویت شان را صرفاً بر اساس روابط خود بیان می کنند. برای مردها موفقیت از هر مورد دیگری مهم تر است زیرا بقای جسمانی و فیزیکی خانواده را تضمین می کند. زن ها نیز بقای خود را در گرو حفظ روابط احساسی و نیز بچه های خود می بینند که چنان چه مردی نسبت به شغل و توانایی های حرفه ای خود احساس خوبی نداشته باشد به سختی می تواند توجه خود را به روابط عشقی و احساسی اش معطوف کند. موضوع این نیست که دوست تان ندارد یا به شما عشق نمی ورزد یا این که به شما احتیاج ندارد، حتی موضوع این نیست که شغلش را بیش از شما دوست دارد. مطلب تنها این است که شغلش تأثیر درگیرانه تری بر احساس رشد شخصی و اعتماد به نفس او دارد تا رابطه اش با شما.
نکته مهم: در مردها نیمکره راست فعال تر است ولی زن ها از هر دو نیمکره همزمان استفاده می کنند در نتیجه مردها به سختی می توانند از تعقل و عقلانیت به یک باره به سمت احساسات و عواطف تغییر موضع دهند.
راه حل چیست؟
1.به خاطر داشته باشید مردها از این که بفهمند شما آن ها را درک می کنید، خیلی خوشحال می شوند. برعکس از این که از آن ها انتقاد کنید، متنفر هستند. ممکن است همسر یا نامزدتان این موضوع را تأیید کند که در مقایسه با شما به عشق و روابط علاقۀ کمتری نشان می دهد اما دلیل آن را نداند. 2.با نامزد یا همسرتان دربارۀ روش های دیگر افزایش احساس عزت نفس و ارزشمند بودن گفت وگو کنید. به عقیده من به منظور داشتن روابط و زندگی سالم تر، مردها باید الویت های خود را بازبینی کنند و این الویت ها را نه بر اساس پیشرفت های مادی و اقتصادی، بلکه کمی نیز بر اساس موفقیت های روحی، احساسی و عاطفی نیز گذارند. 3.می توانید کمک کنید تا استرس کمتری داشته باشد و با صحبت کردن دربارۀ راه هایی که در انتقال او از محیط کاری به کانون گرم خانواده می تواند کمک کند، حامی او باشید. مثلاً روش هایی بیابید تا نامزد یا همسرتان بتواند بوسیلۀ آن تنش های کاری و شغلی اش را در پایان روز کاهش دهد مثلاً با ورزش کردن، قدم زدن، دراز کشیدن و… همچنین بهتر است به محض ورود همسرتان با مسائل و مشکلات احساسی و عاطفی تان به او هجوم نبرید. به او وقت بدهید تا آرام بگیرد.