آدم برجسته حضور خدا را در خود کشف می کند و در سایۀ او به قدرت و آرامش می رسد. انسان با ایمان این را می داند که متولد شده است تا به پیش رود و پیروز شود و متعالی گردد. چرا که پروردگاری که با اوست متعالی و شکست ناپذیر است و چون او با خداست پس ترس و نگرانی را نمی شناسد و با یأس و ناامیدی نا آشناست. انسان با ایمان به خود می گوید :« پروردگار این نیاز را در دلم نهاده است و خودش راه رسیدن را نیز معین خواهد کرد.»
این برداشت سبب می شود تا هر مشکلی آسان شود و اصولاً مشکلی باقی نماند.