cument> Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

دارد . هستند اشخاص عاقل و فهیمی که وقتی پای صحبت هایشان می نشینیم ؛ احساس راحتی و شادی و درس آموزی می کنیم. ای کاش همه چنین بودند ، اما متأسفانه بسیاری از مردم نمی دانند چگونه سخن بگویند. همواره دیگران و ما را می آزارند و سینۀ ما را از اندوه بدبختی های فرضی خود پر می کنند. چه لزومی دارد که جهان را از پشت شیشۀ کبود بنگریم؟ مگر در زندگانی نقاط روشن و نورانی نیست؟ چرا آن ها را ننگریم؟ چرا خوبی ها را نگوییم؟ چرا محبت ها را متبلور نکنیم؟ پاسخ همۀ این چرا ها در دست خانواده ها و مراکز آموزشی است. این پدران و مادران و معلمان هستند  که خود باید سرمشق و الگوی پسندیده ای برایمان باشند. درست و صادقانه بیندیشند و بگویند و فرزندان را همان سان تربیت کنند . مزاح و شوخی و طنز اگر در حد متعارف و مؤدبانه آن باشد نه تنها ناپسند نیست بلکه ایجاد نشاط و هماهنگی و لطف و خوشی می کند . اما وای به روزی که از حد متعادل خود خارج شود و به هرزه درآیی و توهین بینجامد . اگر در چنین مجلسی گرفتار آمدید به شما توصیه می کنم فوراً به بهانه ای از آن جمع خارج شوید . هر صبح که بر می خیزید ، به خود یاد آوری کنید که من امروز هیچ کس را با سخنانم نمی آزارم، از هیچ کس غیبت نمی کنم  و هیچ سخن بیهوده ای را بر زبان نمی آورم . وقتی من ، تو و او ، همه چنین کنیم ؛ جامعه روی بهبود و صلاح را خواهد دید.