میگساری و مشروب خواری از عادات بسیار مضر و خطر ناک در زندگی است.شراب و الکل عقل را تیره می کند،فساد اخلاق می آورد،نظم اجتماع را بر هم می زند،آدمی را به حرام و جنایت وا می دارد.امام صادق (ع)فرمود:دائم الخمر در گناه مانند بت پرست است،ادامه شرب خمر بیماری ارتعاش می آورد،نورانیت انسان را می برد،مردانگی را ویران می کند،آدمی را در ارتکاب گناهان بزرگ مانند خونریزی و زنا قرار می دهد،شراب برای شراب خوار باعث افزایش شر و بد بختی است.اسلام به منظور تامین سعادت مردم باید این عمل ضد اخلاقی را ممنوع میکرد،ولی این کار نیاز به فراهم آمدن شرایط مناسب وفرصت داشت تا عملا موثر واقع شود.آن فرصت مناسب کم کم فرا رسید اسلام نیرو مند شد و تعالیم الهی جان مردم را مسخر کردو خلاصه،تحریم شرب خمر آماده شد:

روزی سعد ابن ابی وقاص یکی از مردان انصار را که با او عنوان برادری داشت ،به مهمانی دعوت کرد،با هم غذا و مشروب خوردندو هر دو مست شدند و در حال مستی ،روی افتخارات جاهلیت آغاز سخن کردند و کم کم کار به اختلاف و تشاجر کشید و مرد انصاری استخوان فک شتر را که در سفره بود برداشت و به روی سعد کوبید و بینی اش را شکافت .از پی این حادثه آیه نازل شد و شرب خمر ممنوع گردید.