دختران ضمن اینکه پدر و مادر خود را دوست دارند ,گاهی گلایه هایی نیز دارند.
در یک موسسه آموزشی دخترانه سوالی مطرح شد که شما چه گلایه ای از والدین خود دارید ؟عده ای از آنان پاسخ هایی نوشتند که گزیده ای از آنها به شرح زیر است:
اخلاق نامناسب و تند خویی والدین.
عدم اعتماد والدین به فرزندان.
کمبود احترام و محبت والدین .
ندادن پول توجیبی.
در نظر نگرفتن تفریح برای فرزندان به ویژه دختران.
امر و نهی های بی حد وحساب والدین.
ایجاد محدودیت های افراطی.
توجه نکردن به سخنان فرزندان
سخت گیری.
تحقیر و سرزنش ها.
بی تفاوتی والدین نسبت به مسائل فرزندان.
دختری می گفت:والدین با ما مثل کودک رفتار می کنند,حتی اجازه ی انتخاب رنگ و مدل لباس را به ما نمی دهند.
دختری نوشته بود:وقتی صحبت از انتخاب و تصمیم گیری می شود می گویند: ((تو هنوز بچه ای))در حالیکه بیشتر اوقات به ما می گویند:تو بزرگ شده ای!!!
برخی از دختران گلایه دارند که والدین آن ها به جای بیان نقاط مثبت آنان در برابر دیگران شخصیت آنها را تحقیر می کنند.
دختری در نامه اش نوشته بود:من هر کاری که فکر کردم سنگ دل ترین پدر را از فرزند راضی می کند ,انجام دادم اما کو چشم حقیقت بین.
بعضی از پدر و مادرها رابطه ی پدر و مادری را یک طرفه می نگرند و گمان می کنند که همه ی وظیفه ها به دوش فرزندان است و آنها وظیفه ای ندارند.آنها با کژ خلقی ها و بهانه گیری های بی جا زندگی فرزندان را تلخ می کنند.
دختری می گفت:مادرم از هر چیز کوچکی ایراد می گیرد ,ولی هرگز در برابر خوبی هایم مرا تشویق نمی کند.
-پدرم از کوچکترین حرف سوء استفاده می کند تا از من عیب جویی کند و سر هر حرف کوچکی زندگی را برای من مثل جهنم می کند.
-احساس می کنم پدرم مرا دوست ندارد ,او بین من و برادرم فرق می گذارد.