1-روش الگویی:وقتی بچه ها نظاره گر نماز و رازونیاز پدر ومادرو مربیان و یا معلمان محبوب خود باشند ،راه یافتن پاسخ به نیاز فطری خود را پیدا می کنند،به شرطی که عشق و عطش پدر ،مادر و مربیان خود را در روح و جسمشان هنگام نماز ببینند.اگر برای فرزندمان الگویی که علاوه بر جذابیت رفتاری و گفتاری ،قابل اعتماد نیز باشیم آنان بیشتر به رفتار مذهبی به ویژه نماز گرایش پیدا می کنند.

2-همنشینی با دوستان نماز خوان:نقش دوستان در شکل دهی شخصیت انسان ها به ویژه در سنین نوجوانی و جوانی را نباید نادیده گرفت.دوستان شایسته و خوب در سوق دادن انسان به سوی سعادت و کمال موثرند.بنابر این سعی کنیم تا فرزندمان با دوستانی رفاقت کند که آنان به نماز گرایش مثبت دارند.

3-سهل گیری در نماز:خداوند برای مردم آسانی می خواهد نه اینکه آنان را در تنگنا و فشار قرار دهد .پس ما باید دین و احکام و آداب آن را به شکلی آسان،زیبا و قابل فهم ارائه دهیم.

4-ایجاد احساس مثبت و خوشایند نسبت به نماز:بهتر است والدین و مربیان در ارتباط با نماز احساس خوشایند خود را با گفتن خاطرات و تجربیات جذاب و لذت بخش با بچه ها در میان بگذارند.

                                                                                                        این مطلب ادامه دارد…..