انسان در دنیا بر اساس حالت گزند و ترس توجه خود را به خداوند جلب می کند. خداوند در این باره می فرماید: «چون انسان را گزند رسد ما را فرا می خواند. سپس چون نعمتی از جانب خودمان به او عطا کنیم ادعا می کند که به سبب دانایی و کاردانی من این نعمت به من داده شده است در حالی که نعمت الهی برای انسان فتنه و امتحان است، ولی بیشتر انسان ها اطلاع ندارند کما این که پیش از آنان نیز کسانی بودند که همین حرف ها را می زدند ، ولی عملکرد ان ها دستاوردی برایشان نداشت. تا این که کیفر اعمال بدشان را دیدند.