آیت الله شهید سید مصطفی خمینی رحمه الله فرزند امام راحل،خیلی باذوق و خوش مجلس بود و در مجالس دوستانه،منتهای ظرافت و لطافت را در سخنانش به کار می برد؛وقت دعا و عزاداری هم که می شد در بین تمام افراد نظیر نداشت.شخصی بود به نام شیخ جعفر که همیشه پس از نماز امام خمینی -قدس سره-در مجلس شیخ چند جمله ای ذکر مصیبت اباعبدالله (ع) می کرد و روضه می خواند.حاضران چندان اعتنایی نداشتند و کم کم متفرق می شدند و می رفتند ولی تنها کسی که مقید بود تا آخر بنشیند و روضه را گوش دهد،مرحوم حاج آقا مصطفی بود که گاهی می شد فقط ایشان در مسجد مانده بود و به روضه شیخ جعفر گوش می داد و می گریست.او مقید بود که در مجالس عزاداری که دوستان در منازل یا مدارس برقرار می کردند،شرکت کند،خود نیز،هر صبح جمعه مجلس روضه داشت که گاهی می شد روضه خوان تنها یک نفر مستمع داشت که آن هم خود مرحوم حاج آقا مصطفی بود.