عبادت، غیر از شرایط صحت، شرایط «قبول» و «کمال» هم دارد.یعنی آنچه که مراعاتش، انسان را به قرب خدا و رشد معنوی می رساند و در فرد و جمع، تأثیر می گذارد.گاهی عبادت صحیح است ولی رشد آور نیست، مثل دارویی که شفابخش نیست. گاهی عبادت، از کیفر می رهاند ولی ما را محبوب خدا نمی سازد. درآیات و روایات، شرایطی برای قبولی اعمال و عبادات بیان شده که نمونه هایی از آن ها از این قرار است. 1.شرط اعتفادی 2.شرط سیاسی 3.شرط اخلاقی 4.شرط اقتصادی 5.شرط اجتماعی 6.شرط بهداشتی و … اینک به بیان آن شرایط می پردازیم: 1.شرط اعتقادی: ایمان به خدا نداشتن ایمان، مایۀ تباهی اعمال است:« و من یکفر بالایمان فقد حبط عمله» کسانی مساجد خدا را آباد می کنند که ایمان به خدا و معاد داشته باشند:« إنما یعمر مساجد الله من ءامن بالله و الیوم الاخر» و عمل صالح از زن و مرد مؤمن است که موجب زندگی پاک می شود:« من عمل صالحاً من ذکر أو أنثی و هو مؤمن فلنحیینه حیوة طیبة» کسی که خدا را قبول ندارد، برای او هم کاری نمی کند تا انتظار پاداش داشته باشد. قرآن کریم اعمال کافران را همچون خاکستری می داند که در یک روز طوفانی در برابر باد قرار گیرد، که چیزی از آن باقی نمی ماند. ادامه دارد…