ای خدای بزرگ،ای ایده آل نمایی من،ای نهایت آرزوهای بشری،عاجزانه در مقابلت به خاک می افتم تو را سجده می کنم،می پرستم،ستایش می کنم که فقط تو ،آری فقط تو ای خدای بزرگ شایسته سپاس و ستایشی ،ولی افسوس که اغلب تظاهرات فریبنده و زودگذر دنیا را به جای تو می پرستم.به آنها عشق می ورزم و تو را فراموش می کنم اگرچه نمی توانم آن را هم فراموشی بنامم چون یک زیبایی یا یک تظاهر فریبنده نیز جلوه توست و مسحور تجلیات تو شدن نیز عشق به ذات توست.