نقل شده است که به امیر المومنین علی(ع) پالوده هدیه دادند.فرمود:«این به چه معناست؟گفتند:به مناسبت نوروز،»فرمود: اگر قدر بدانید پس هر روزی نوروز است.روایات دیگری هم در این خصوص داریم که نشان می دهد در آن زمان بسیاری از مردم برای امام علی (ع)هدیه نوروزی می بردند و آن حضرت نیز قبول می کرد.هدیه ها غالبا عبارت بودند از شکر،پالوده،سمنو،و گاه لباس های گرانبهای زرباف که در ظرف هایی از نقره می گذاشتندو به خدمت آن حضرت می بردند.

همچنین معلی بن خنیس از امام صادق (ع) نقل می کند که فرمود:«همانا نوروز همان روزی است که در غدیر خم پیامبر اکرم (ص) از مردم برای علی (ع)عهد گرفت.پس مردم به ولایت او اقرار کردند پس خوشا به حال کسی که به عهد خود ثابت قدم ماند و وای به حال کسی که آن را بشکند.و آن همان روزی است که رسول خدا (ص) حضرت علی (ع) را به سوی وادی جن روانه کرد و از آنها عهد و پیمان گرفت.و آن همان روزی است که حضرت علی (ع)بر اهل نهروان غالب شد و ذوالثدیه را کشت.و آن همان روری است که قائم ما اهل بیت (ع)و صاحب امر ظاهر خواهد شد و خداوند متعال او را بر دجال غلبه خواهدداد؛پس آن حضرت دجال را بر کناسه کوفه به دار خواهد کشید و هیچ نوروزی نیست مگر آنکه ما در آن انتظار فرج را داریم برای اینکه نوروز از ایام ماست.ایرانیان آن را حفظ کرده اند و شما (عرب ها)آن را ضایع کرده اید.

معلی بن خنیس نیز نقل کرده است :در بامداد روز نوروز بر ابی عبدالله وارد شدم پس حضرت فرمود:ای معلی آیا این روز را مشناسی؟گفتم:نه.ولی می دانم روزی است که ایرانیان از آن تجلیل می کنند و در آن به همدیگر تبریک گفته و دعای خیر می کنند.فرمود:قسم به خانه کهن(کعبه)که در دل مکه است تجلیل این روز نیست مگر برای یک امر قدیمی که آنرا برای تو تفسیر می کنم،تا اینکه از آن مطلع شوی.پس گفتم:«اگر این علمی را که نزد شماست فرا گیرم برای من دوست داشتنی تر از اینکه تا ابد زندگی کنم.خداوند دشمنان شما را نابود کند. ایشان فرمود:ای معلی روز نوروز همان روزی است که خداوند در آن از بندگانش عهد گرفت که او را عبادت کنند و هیچ چیزی را شریک او ندانند و اینکه به رسولان و انبیاء و اولیایش ایمان بیاورند.

هم چنین امام علی (ع)در کلامی گهربار فرمود:هر روزی که در آن معصیت خدا نشود عید است.