1.سعی کنید در تمام مسائل فرهنگی، تربیتی و اجتماعی دختران خود هماهنگ عمل کنید و اختلاف سلیقه ها را کنار بگذارید و إلا نقش سازنده ای نخواهید داشت.به عبارت دیگر پدر و مادر در خانواده حکم سه قوۀ مقننه، مجریه و قضائیه هستند و اگر روزی این سه قوه ناهماهنگ باشند به طور طبیعی نقش مثبتی در خانواده نخواهند داشت.در خانواده ای که پدر سخت گیر و مادر عاطفی و انعطاف پذیر است و یا پدر اجتماعی و مادر منزوی است و یا پدر مذهبی و ارزش گرا اما مادر ارزش گریز است و… فرزندان گرفتار تضاد رفتاری می شوند.
2.اگرچه باید به عنوان مشاور در کنار فرزندان خود باشید، اما لازم است از تحمیل نظرات خود به آن ها بپرهیزید؛ زیرا انسان از هر آن چه که احساس کند بر او تحمیل می شود، بیزاری می جوید.
3.از یادآوری اشتباهات گذشتۀ فرزند خود بپرهیزید. شنوندۀ خوبی باشید و گوش کردن را تجربه کنید.
4.از بی اعتنایی و بی تفاوتی بپرهیزید؛ زیرا بی اعتنایی یکی از مخرب ترین حالت های ارتباط است.
5.با فرزندان خود وارد مباحث بی سرانجام و پر تنش نشوید.
6.ایمان و اعتقادات مذهبی را طوری در فرزندان خود درونی کنید که آنان بدون مراقبت و نگهبانی شما بتوانند راه صحیح را انتخاب نمایند.
7.نسبت به ضعف ها و نقایص کار دختران در خانه گذشت داشته باشید و سخت گیر نباشید؛ زیرا مهم خشنودی آنان از کار خانه است، نه کار کامل و بی نقص.
8.به دختران جوان خود آن چنان بینش و بصیرت بدهید که خود بتوانند خوب و بد را تشخیص دهند، نه این که فقط امر و نهی نمایید.
9. ضمن پذیرش شخصیت دختر خود، رفتار بدش را اصلاح کنید.
10.به گونه ای با دختران خود رفتار کنید که آن ها بتوانند مسائل روحی و روانی و دیگر مسائل خود را با شما در میان بگذارند و شما را پناهگاه و یاور و مشاور خیرخواهی برای خود بدانند.