اگر یک تیم ورزشی در آغاز بازی، ناهماهنگ باشد و بازی را بد شروع کند، طبیعی است که نمی تواند بازی را خوب ادامه دهد.

اگر نقاش هنرمندی در شروع کار، عجله کند و رنگ های نامناسبی به کار گیرد، ادامۀ کار برایش مشکل خواهد شد.

اگر دانش آموزی در ماه های آغاز سال تحصیلی، خوب درس نخواند، در ادامۀ سال مشکلات زیادی برایش پیش می آید. در هر کاری، شروع آن اهمیت بسیاری دارد. کاری که بد شروع می شود، معمولاً بد ادامه می یابد و پایان درستی نخواهد داشت. کاری هم که خوب شروع می شود، معمولاً به خوبی ادامه می یابد و به نتایج بسیار خوبی نیز می رسد. شاید تو هم تجربه کرده باشی که وقتی روز خود را با ناراحتی و عصبانیت شروع می کنی، آن روز تقریباً خراب می شود و به هدر می رود و به فکرهای بیهوده می گذرد؛ اما روزی را که با یک کار موفق و یک تلاش مفید آغاز کنی، در آن روز با توان بیشتری به کار می پردازی و برای رسیدن به اهداف خود، گام های بلند برمی داری.  به همین خاطر بود که رسول خدا تمام روزهای خود را با یک کار بسیار سودمند و امیدبخش و آسمانی آغاز می کرد. او وقتی صبح از خواب برمی خاست، اول به سجده می رفت. سجده، نزدیک ترین حالت بنده به خداست. پیامبر(ص) با این کار، به تمام کارهای آن روز رنگ خدایی می زد و در فضای تمام لحظه های آن، عطر ایمان و امید می پاشید. او روز خود را با یاد خدا آغاز می کرد تا همۀ کارهایش براساس ایمان به خدا و توجه به دستورهای پروردگار انجام شود.