وقتی شما گل خوش رنگی را می بینید این گل زیباست. هنگامی که شعر دلنشینی را می شنوید، می گویید چه احساس زیبایی دارد. خیلی وقت ها می گویید که صبر زیباست، مهربانی زیباست. پس برای این که بگوییم چیزی زیباست، حتماً لازم نیست آن را ببینیم.

رسول خدا(ص) فرموده است:«خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد». زیبایی خدا همان مهربانی و بخشندگی و بقیه صفات خوب اوست. آیا هنرمندی خدا در آفرینش این همه موجود زیبا، زیبا نیست؟ آیا گذشت او از بندگیان خطاکارش زیبا نیست؟ آیا روزی رساندن او به این همه جانداری که در دنیا زندگی می کنند، زیبا نیست؟ آیا قدرت و مدیریت و حکمت او در جهان به این بزرگی زیبا نیست؟

پس خدا زیباست و برای درک زیبایی او، حتماً نیاز نیست که خدا را به چشم خود ببینیم.

چرا ما نمی توانیم خدا را ببینیم؟

ما آدم ها چیزهایی را می بینیم که جسم باشند. اگر چیزی جسم نباشد، دیدن آن نیز برای ما ممکن نیست. دیدن یعنی اینکه نوری به جسم بخورد و به چشم ما برگردد؛ مثلاً وقتی ما درختی را می بینیم، در حقیقت نوری به آن درخت خورده و به چشم ما برگشته که آن را دیده ایم. از آن جا که خدا جسم نیست، دیدن آن نیز برای ما ممکن نبوده و نخواهد بود.

همان گونه که ما هوش و عقل و روح کسی را نمی توانیم ببینیم، خدا را نیز نمی توانیم.برای اینکه به وجود خدا ایمان بیاوریم، نیاز نیست او را ببینیم. ما از دیدن نشانه های وجود او را بشناسیم و به وجود او یقین کنیم.