متخصص باشید
مراقبت از خانواده نیاز به درآمد دارد و درآمد بالاتر زحمت بیشتری می طلبد اما این به آن معنا نیست که شما زمان بیشتری کار کنید تا پول بیشتری درآورید. گاه کسانی که پول بیشتری در می آورند ساعات کمتر اما با کیفیت تر کار می کنند. در واقع آنان متخصصانی هستند که هر کسی نمی تواند جایگزین شان شود. این متخصصان به ازای هر ساعت کاری خود مبلغ بیشتری دریافت می کنند. پس اگر به عنوان یک نیروی غیر کارآمد و فاقد تخصص استخدام شده اید، سعی کنید هرچه سریع تر خود را از این وضع خلاص کنید. اگر می خواهید از محدودیتی که اکنون دچارش شده اید خلاص شوید و درهای موفقیت روی شما گشوده شود و همه پذیرای شما باشند باید در مرتبه نخست، تخصص خود را افزایش دهید تا نیاز اداره به شما بیشتر شود. متخصصان بازار کار و کار آفرینی معتقدند افزایش توانمندی های فردی می تواند شما را به شخص با ارزش تری تبدیل کند و توانایی هایتان را به طرز مؤثر تری عرضه کند و شما را در حرفه خود با سرعت بیشتری به موفقیت برساند. مدیر یک شرکت خصوصی می کوید: این روزها همه چیز گران شده است و کارمندان ما که نان آور خانواده هستند توقع دارند حقوقشان افزایش یابد، اما اگر همه چیز گران است کارفرما نیز مشکل دارد. ما ناچاریم کسانی را از اداره خود حذف و سیستم را کوچکتر کنیم. وی که کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی است، می گوید: همیشه تعدیل ها از کسانی شروع می شود که تخصص کمتری دارد و کم سابقه تر و کم تجربه ترند و افراد بیشتری می توانند کاری مشابه آنان انجام دهند. بنابر این اگر کارمندی با استعداد و توانمندی خاصی باشد قطعاً از تعدیل ها در امان می ماند.ما معمولاً حاضریم به این افراد پول بیشتری بدهیم و در عوض کارهای فنی تری به آنان بسپاریم. می بینید که حتی کارفرما هم چنین کارمندانی را از دست نمیدهد و وقتی عرصه به کارمندان فاقد تخصص تنگ می شود کارمندان متخصص فرصت بیشتری می یابند. تخصص عبارت است از توانایی شما در به کار بستن استعدادتان آن هم در قسمتی که برای شرکت شما یا مخاطبانتان حیاتی و ارزشمند است.

از کی چی بپرسم؟
مسلم است؛ از خواستگار! اما این که چه چیزهایی را دربارۀ خواستگار باید بدانید نکته مهمی است که خیلی ها ساده از کنار آن می گذرند. با این توجیه که ؛ شناخت کامل زیر یک سقف به دست می آید. اما واقعیت این است که بخش مهمی از شناخت با همین پرس وجو ها حاصل می شود. شما در باره این ویژگی ها باید از اطرافیان عروس خانم یا آقای داماد پرس و جو کنید: الف) خانواده ب)رفتار فردی و اجتماعی ج)دوستان د)مسئولیت پذیری ه)رعایت حقوق دیگران و)اعتقادات مذهبی ز)توانایی های او
سوالاتتان هم باید حول حوش این موضوعات باشد:
صفت بارز اخلاقی او چیست؟ تا به حال عصبانی شدنش را دیده اید؟ در چه مواردی عصبانی می شود و این جور مواقع چطور رفتار می کند؟ رفتار اجتماعی او را چطور می بینید؟ روابطش با دوستان و خانواده چطور است؟ کدام صفات اخلاقی را در او بیشتر می بینید؟ با چه افرادی (چه تیپ شخصیتی) رفت و آمد می کند؟ اجتماعی است یا منزوی؟ تا چه حد به خانواده و دوستان خود وفادار است؟ چقدر به قولی که می دهد پای بند است؟ تلاش او برای کسب روزی حلال چگونه است؟

تحقیق از آشنایان:
بستگان شخص از روحیات، اخلاق و کردار او باخبرند. می توان دربارۀ فرد مورد نظر از آن ها تحقیق کرد. البته این به تنهایی کافی نیست چون ممکن است خویشاوندان، مصلحت اندیشی و واقعیت را کتمان کنند.
تحقیق از دوستان:
دوستان نزدیک فرد منابع خوبی برای تحقیق هستند. دوستی محصول همرنگی و تفاهم است و معمولاً افراد درستکار با افراد ناشایست و بی بندوبار دوست نمی شوند. در واقع ویژگی های شخصیتی دوستان فرد تا حدی منعکس کننده روحیات او است.
تحقیق از محل کار یا تحصیل:
همکاران فرد ممکن است مطالبی را دربارۀ شخص مورد نظر بدانند که حتی خویشان و دوستان نزدیک او ندانند. این روش تحقیق از دو روش پیش بهتر نیست اما کامل کنندۀ آن هاست.از این طریق ما دربارۀ فرد در زمینه هایی مانند: نحوۀ برخورد با ارباب رجوع، نحوۀ مراوده با همکاران، همکاری و سازش با دیگران و پایبندی به اعتقادات دینی شناخت پیدا می کنیم.
تحقیق از همسایه:
این رایج ترین روشی است که افراد در تحقیقات خواستگاری از آن بهره می برند. با تحقیق در محل کار و تحصیل می توان به شناختی از فرد و روحیات او دست یافت، اما با تحقیق در محل زندگی او، امکان شناخت خانواده هم میسر می شود.البته مشروط برآنکه مدتی از زمان سکونت آن ها در محل گذشته باشد تا همسایگان به شناختی هرچند نسبی از آن خانواده رسیده باشند. از همسایگان دربارۀ اخلاق در خانه، سابقۀ دعوا و یا رفتار بد در محله پرس و جو کنید اما مواظب باشید که جزئیات خواستگاری و ارتباط با آن ها را بر ملا نکنید؛ چون ممکن است بعضی همسایه ها بعداً مزاحمت ایجاد کنند.
تحقیق از معرف:
دربارۀ ازدواج هایی با حضور معرف، اگر فردی که دخترو پسر را به هم معرفی می کند، نسبت به اهمیت کار خود آگاه باشد و آن را با شناخت کافی نسبت به روحیات دو طرف انجام دهد، منبع خوبی برای تحقیق خواهد بود.

بسیاری از متخصصان چنین توضیح می دهند که مردها به این دلیل در مواجه با برخورد احساسی زن ها واکنش منفی نشان می دهند که با احساسات آسیب پذیر خودشان راحت نیستند. بخشی از مشکلات میان مردان و زنان از همین ناحیه نشأت می گیرد.موقعیتی که حتماً تجربه کرده اید. آیا تا به حال برایتان پیش آمده که فقط نیاز داشته باشید همسرتان کمی دلداری تان بدهد و دوستتان بدارد در عوض او برای شما یک سخنرانی ترتیب داده و به شما امرونهی کند؟ آیا تا به حال برای تان پیش آمده، احساسات تان را با نامزد یا همسرتان در میان بگذارید اما او شما را متهم کند که بیش از حد احساساتی هستید و در نهایت به شما بگوید: « به همه چیز واکنش نشون میدی. اگه این قدر احساساتی نبودی شاید می تونستیم کمی باهم آرامش داشته باشیم. دیگه نمی خوام به این مزخرفات و چرت و پرت ها گوش بدم.» مردان خود را مسؤل درد و رنجتان می دانند و چنان چه نتوانند ناراحتی تان را برطرف کنند، احساس گناه خواهند کرد.
راه حل چیست؟
1.وقتی ناراحت هستید به همسرتان دقیقاً بگوییدکه از او چه می خواهید.این کار، شما را از ساعت ها وقت تلف کردن، سوء تفاهم، جنگ و جدل، مشاجره، یأس و سرخوردگی نجات می دهد. مثلاً به او بگویید فقط برای دردو دل با او حرف می زنید و نمی خواهید سرزنش شوید. 2.هنگامی که ناراحت هستید، اغراق نکنید و ناراحتی تان را از ان چه که واقعاً هست بزرگتر جلوه ندهید. 3.به مرد زندگی تان نگویید که کاملاً احساس بدبختی و درماندگی می کنید و او مجبور است به کمک تان شتافته و نجات تان بدهد. بهتر است بگویید گرچه حال تان خوب نیست، ولی آن قدر هم احساس بدبختی و درماندگی نمی کنید و این که او مجبور نیست حتماً حال تان را خوب کند. می توانید بگویید که تنها می خواهید کمی دلداری تان بدهد و به شما عشق بورزد.

تو عملیات خیبر ترکش خوردم. پام بدجوری مجروح شد. فرستادنم عقب و از آن جا هم منتقل شدم مشهد مقدس. چند روز بعد، از بیمارستان رفتم خانه. همان روز فهمیدم حاجی برونسی، چهار روز آمده مرخصی. یقین داشتم سراغ من هم می آید. توی مرخصی ها کارش همین بود؛ به تمام بچه های مجروح، و از خانوادۀ شهدا سر می زد. این ها را می دانستم ولی نمی دانستم هنوز از گرد راه نرسیده، بیاید سراغم. آن وقت ها خانۀ ما خیابان ضد بود. وقتی وارد اتاق شد، قیافه اش بشاش بود و خندان. سلام و احوال پرسی کردیم. با خنده گفتم: حاج آقا، شما چهار روز مرخصی داری، باز دوره افتادی خونۀ بچه هایی که توی عملیات زخمی شدن؟ گفت: من اصلاً بخاطر همین اومدم، کار دیگه ای ندارم اینجا. فکر کردم شاید شوخی می کند. مردد گفتم: پس خانواده چی؟ گفت: خانواده رو من سپردم به امام هشتم(ع)، عیالمان هم که ماشاءلله مثل شیر ایستاده. گفتم: اگر جسارت نباشه، شما هم تو این زمینه تکلیفی دارین. سر جایش کمی جا به جا شد. صورتش را آورد نزدیکتر. راست تو چشم هایم نگاه کرد و گفت: می دونی اخوان، یک چیزی برام خیلی عجیبه. گفتم: چی؟ گفت: من وقتی می آم مرخصی، تا پا می گذارم تو خونه، مشکلات شروع می شه؛ یکی از بچه ها مریض می شه، یکیشون چونه اش می شکنه، اون یکی دستش از بند در میره؛ همین طور دردسر پشت دردسر.ولی از خونه که میام بیرون دیگه خبری نیست، همه چی آروم میشه. لبخند زد. ادامه داد: دیگه طوری شده که همسرم میگه نمیشه شما نیای مرخصی! زدیم زیر خنده.آخر حرفش تکۀ اصلی را گفت: اصلاً آقا به من ثابت شده که حافظ خانوادم کس دیگه ای هست.
حالا سال ها از آن روز می گذرد.بعد از شهادتش، معنی حرفش را بهتر فهمیدم. همسرش توی یک خانۀ محقر و با حقوقی ناچیز، هشت تا بچۀ قد و نیم قد را بزرگ کرد، خودش داستان مفصلی دارد؛ دوتا را فرستاد دانشگاه، دو تا از پسر ها را هم داماد کرد. بقیه شان هم با درس ها و نمره های خوب دارند ادامه تحصیل می دهند. خدا رحمتش کند، از لطف امام هشتم(ع) به خانواده اش، خاطر جمع بود…

فرقی نمی کند که رابطه شما خانوادگی باشد یا دوستانه، به هر حال برای حفظ هر رابطه ای وفاداری مهمترین رکن است. همۀ ما گاهی اوقات دچار اشتباهاتی می شویم و ممکن است مقصر به نظر برسیم شاید مشکلاتی پیش رویمان قرار گیرد و رفتاری از خودمان بروز دهیم که هیچ وقت نشان نداده بودیم اما باید بدانیم که وقتی دوستانی را در کنارمان داریم و به آن ها علاقه مندیم، حتی در بدترین لحظات زندگی هم باید به طور شایسته ای از آن ها ممنون باشیم و وفاداری خودمان را به اثبات برسانیم. وفاداری چیزی است که باید بخاطر آن از دیگران واقعاً ممنون باشیم و ارزش واقعی اش را درک کنیم. البته گاهی اوقات موانع و مشکلاتی پیش می آید که آدم ها به هر دلیلی نمی توانند به قول هایشان عمل کنند اما زمانی که یک دوست، همکار یا یکی از اعضای خانواده به طور مدام چنین بدقولی هایی را تکرار می کند دیگر نمی توانید به حرف های او اعتماد کنید و این موضوع زنگ خطری است که نشان می دهد باید روابط تان را با او محدود کنید.

یکی از بزرگترین چالش هایی که ما در زندگی با آن رو به رو هستیم تا از بهترین زندگی مان لذت ببریم ، علاقۀ ما به زندگی خودخواهانه و با خود بینی است؛ زیرا معتقدیم خداوند بهترین ها را برای ما می خواهد و چون او می خواهد که ما در ناز و نعمت زندگی کنیم، خیلی ساده در مسیری قرار می گیریم که ما را به سمت خودخواهی می برد. وقتی شما به شیوه ای زندگی می کنید که بیشتر ببخشید تا دریافت نمایید، بیش از همیشه در لذت و شادی زندگی خواهید کرد. خداوند بخشنده است و ما را هم موجودی بخشنده خلق کرده است. قوانین روحی زمانی است که ما به درد و دل دیگران هم برسیم. خداوند هم اطمینان داده که همۀ نیازهای ماهم تأمین می شوند. اگر می خواهید رؤیاهایتان عملی شوند، کمک کنید تا رؤیاهای دیگران تحقق یابد. اگر ناامید و افسرده هستید، از ذهنتان بیرون آیید و به کمک دوستی بروید که به وجود شما نیاز دارد. دانه ها را برای رسیدن به فصل درو و چیدن محصول بکارید. شاید احساس کنید چیزی برای بخشیدن ندارید. مطمئن باشید که می توانید! می توانید لبخند بزنید و در آغوش بگیرید. می توانید کار معنا داری انجام دهید و یا حرف معنا داری بزنید و بدین طریق به آن ها کمک کنید. می توانید کسی که در بیمارستان است را ملاقات کرده و یا برای کسی که در جایی حبس است غذایی بپزید، حتی می توانید نامه ای سرشار از انرژی و احساس و انگیزه بنویسید. دوست شما نیازمند چیزی است که شما می توانید با او تقسیم کنید. خداوند ما را آزاد آفریده، اما نمی توانیم به تنهایی عمل کنیم، ما به یکدیگر نیازمندیم.
« به شیوه ای زندگی کنید که بگویید : امروز به چه کسی خیر برسانم؟ »

آیا می توانید در مقابل دشمنی، دوستی کنید؟
شما با افرادی که نعمت و لطف و رحمت خداوند، زندگی تان را تحت تأثیر قرار می دهند چگونه رفتار می کنید؟ شما با افرادی رو به رو هستید که اشتباهات بزرگی را در زندگی تان بروز داده اند. ممکن است احساس کنید زندگی شما توسط برخی افراد دزدیده شده، اما اگر آن ها را ببخشید، می توانید دشمنی را با دوستی پاسخ دهید.اگر این عمل را انجام دهید، خداوند هم نعمت و رحمت خودش را ارزانی تان می نماید. او به شما افتخار می کند، به شما پاداش می دهد و تمام این خطاها را به بهترین شکل می پوشاند.
« هدف ما از نشان دادن مهربانی، یافتن چیزهای خوب در زندگی است.»
ما باید سازنده و جریان ساز باشیم. ما باید مهربانی و بخشش خداوند را به گونه ای نشان دهیم. حتی اگر دیگران با ما سر ناسازگاری و نامهربانی داشتند، در مقابل خوبی و مهربانی را به آن ها نثار کنیم. تنها پاسخی که آن ها دارند شاید عصبانیت و خشم باشد. جاده های سربالایی را ادامه دهید، ممهربان و مؤدب باشید. در عشق قدم بگذارید، رفتار خوب داشته و خوب سخن بگویید. خداوند آن چه را که انجام می دهید، می بیند. او حامی و پشتیبان شماست. اگر کارهای خوب را صحیح و درست انجام دهید، از آن جایی که هستید جلوتر می روید؛ اگر می بایست آتش را با آتش پاسخ می دادید، دیگر نیازی با جنگیدن با آتش نیست.

مردها هویت خود را بیشتر از ناحیه شغل و موفقیت هایشان تعریف می کنند، در حالی که زن ها هویت شان را صرفاً بر اساس روابط خود بیان می کنند. برای مردها موفقیت از هر مورد دیگری مهم تر است زیرا بقای جسمانی و فیزیکی خانواده را تضمین می کند. زن ها نیز بقای خود را در گرو حفظ روابط احساسی و نیز بچه های خود می بینند که چنان چه مردی نسبت به شغل و توانایی های حرفه ای خود احساس خوبی نداشته باشد به سختی می تواند توجه خود را به روابط عشقی و احساسی اش معطوف کند. موضوع این نیست که دوست تان ندارد یا به شما عشق نمی ورزد یا این که به شما احتیاج ندارد، حتی موضوع این نیست که شغلش را بیش از شما دوست دارد. مطلب تنها این است که شغلش تأثیر درگیرانه تری بر احساس رشد شخصی و اعتماد به نفس او دارد تا رابطه اش با شما.
نکته مهم: در مردها نیمکره راست فعال تر است ولی زن ها از هر دو نیمکره همزمان استفاده می کنند در نتیجه مردها به سختی می توانند از تعقل و عقلانیت به یک باره به سمت احساسات و عواطف تغییر موضع دهند.
راه حل چیست؟
1.به خاطر داشته باشید مردها از این که بفهمند شما آن ها را درک می کنید، خیلی خوشحال می شوند. برعکس از این که از آن ها انتقاد کنید، متنفر هستند. ممکن است همسر یا نامزدتان این موضوع را تأیید کند که در مقایسه با شما به عشق و روابط علاقۀ کمتری نشان می دهد اما دلیل آن را نداند. 2.با نامزد یا همسرتان دربارۀ روش های دیگر افزایش احساس عزت نفس و ارزشمند بودن گفت وگو کنید. به عقیده من به منظور داشتن روابط و زندگی سالم تر، مردها باید الویت های خود را بازبینی کنند و این الویت ها را نه بر اساس پیشرفت های مادی و اقتصادی، بلکه کمی نیز بر اساس موفقیت های روحی، احساسی و عاطفی نیز گذارند. 3.می توانید کمک کنید تا استرس کمتری داشته باشد و با صحبت کردن دربارۀ راه هایی که در انتقال او از محیط کاری به کانون گرم خانواده می تواند کمک کند، حامی او باشید. مثلاً روش هایی بیابید تا نامزد یا همسرتان بتواند بوسیلۀ آن تنش های کاری و شغلی اش را در پایان روز کاهش دهد مثلاً با ورزش کردن، قدم زدن، دراز کشیدن و… همچنین بهتر است به محض ورود همسرتان با مسائل و مشکلات احساسی و عاطفی تان به او هجوم نبرید. به او وقت بدهید تا آرام بگیرد.

تا به حال از خود پرسیده اید که در اوج شادی خاطر و انبساط روح مثلاً هنگامی که خبر یکی از موفقیت های شما به گوش تان می رسد یا زمانی که عزیزی سال ها از شما دور بوده و او را یکباره ملاقات می کنید و آن قدر فرح و خوشحالی و سرور همه روح تان را فرا می گیرد که تک تک سلول ها قصد دارند از فرط شادی از کالبد تن شما بیرون آیند ، اولین عکس العمل فیزیولوژیکی بدن شما به این حالت فراموش نشدنی چیست؟ قطعاً پاسخ شما فقط و فقط قطره های اشکی است که چون باران بر گونه های شما سرازیر می شود و نه تنها شما هیچ احساس ناخوشایند و بدی در وجود خود احساس نمی کنید بلکه در بدن خود حالت اوج پرواز و انبساط دارید. حال کمی فراتر می رویم. همه می دانیم که از لوازم مناجات و دردودل با معشوق، تضرع و زاری است ( ادعو ربکم تضرعاً و خفیه : خدایتان را با تضرع و در تنهایی بخوانید). آیا هنگامی که در گوشه ای به تنهایی با خدا به مناجات می نشینیم و صدایش می زنیم و دلمان با اشک هایی که از گونه هایمان جاری می شود و موجب زلالی چشمۀ روح آلودۀ ما می شود و به سوی او پرواز می کند و گویی خودمان را دیگر نمی بینیم و فقط او هست و یک دنیا نیاز ما در مقام بنده به صاحبش، در این هنگام حالتی که به ما دست می دهد قابل وصف است؟ نه. حال چرا در کنار تأثیرهای مثبت خنده و شادی بر روح که بارها از آن سخن راندیم اینک، سخن از انرژی مثبت اشک و آه کردیم؟ قطعاً از این دیدگاه ژرف، هیچ منافاتی بین این دو مقوله نیست و هر دو موجب فرح و پرواز روح اند. چرا که این اشک، اشک ذلت و ناتوانی و ترس ما در برابر یک مخلوق دیگر نیست، بلکه تمام این اشک ها اشک اوج و پرواز است.