در چنین شرایطی بگویید « جول ! من نمی خواهم ناامید شوم. دعا کرده ام. خیلی کارها انجام داده ام.» هیچ چیزی تغییر نکرده، اگر ناامید شوم، هیچ اتفاق خوبی رخ نمی دهد، من نمی خواهم افسرده و دل زده شوم. دوست من! تو نباید ناامید شوی و یا نباید ایمانت را از دست بدهی! دو انسان نابینا را در نظر بگیرید که فقط می توانند با دو گوش بشنوند. جدای از زندگی نابینایی، آن ها با خود فکر کردند ما نمی توانیم به این شکل زندگی کنیم، امیدی برای زندگی بهتر در آینده است؛ به همین دلیل، گریه کردند و از خداوند خواستند تا لطف و رحمت خود را به آن ها ارزانی دارد. وقتی خدا صدای این گریه را بشنود،به آن ها می گوید:« آیا شما ایمان دارید که من می توانم چنین کاری انجام دهم؟» خداوند می خواهد آن ها ایمانی پاک و خالص داشته باشند. دو مرد نابینا جواب می دهند: بله، پروردگارا! ما ایمان داریم . سپس خداوند الهام می نماید: آن چه ایمان دارید شوید. چه چیزی قدرتمند تر از این که آن ها به اعتقادات خود ایمان و باور قلبی داشته باشند؛ شما همانی خواهید شد که ایمان دارید.

جوزف پسر جوانی بود که وقتی برادرش اورا به بردگی فروخت، آرزوهای زیادی داشت. فکر بودن یک جنس و کالا که باید به مصر فرستاده شود، به او تجاوز شود و به زندان فرستاده شود، اما او به این رفتارها و برخوردها اعتنا نکرد، او فقط برای خوشبخت شدن و کامروایی ادامه داد و در انجیل اینطور آمده است که لطف و مرحمت خداوند شامل حال جوزف بود. رآس، بیوه زنی بود که توجه بسیار زیاد به مادر شوهرش داشت، او در تمام مدت در خدمت وی بود و رآس هنوز به دنبال«لطف» زمین دار و صاحب حساب و مالک غلات زندگی اش تغییر زیادی کرد.چرا که او معتقد بود لطف خداوند بالاخره شامل حال او نیز می شود. زمانی که شما زیر چتر لطف و بخشندگی خداوندید،به این نکته پی خواهید برد که «عشق هر روز از زندگی من را پر می کند». به عبارت دیگر، شما نمی توانید لطف و مهربانی خداوند را پس بزنید.هرجایی که می روید، همه چیز طبق نظر شما و همانطور که علاقۀ شماست، تغییر می کند. هرجایی قدم می گذارید، به هر سویی نظر می کنید، افرادی هستند تا دست به سینه، هر ان چه خیر و خوبی است برایتان انجام دهند.

عبادت، غیر از شرایط صحت، شرایط «قبول» و «کمال» هم دارد.یعنی آنچه که مراعاتش، انسان را به قرب خدا و رشد معنوی می رساند و در فرد و جمع، تأثیر می گذارد.گاهی عبادت صحیح است ولی رشد آور نیست، مثل دارویی که شفابخش نیست. گاهی عبادت، از کیفر می رهاند ولی ما را محبوب خدا نمی سازد. درآیات و روایات، شرایطی برای قبولی اعمال و عبادات بیان شده که نمونه هایی از آن ها از این قرار است. 1.شرط اعتفادی 2.شرط سیاسی 3.شرط اخلاقی 4.شرط اقتصادی 5.شرط اجتماعی 6.شرط بهداشتی و … اینک به بیان آن شرایط می پردازیم: 1.شرط اعتقادی: ایمان به خدا نداشتن ایمان، مایۀ تباهی اعمال است:« و من یکفر بالایمان فقد حبط عمله» کسانی مساجد خدا را آباد می کنند که ایمان به خدا و معاد داشته باشند:« إنما یعمر مساجد الله من ءامن بالله و الیوم الاخر» و عمل صالح از زن و مرد مؤمن است که موجب زندگی پاک می شود:« من عمل صالحاً من ذکر أو أنثی و هو مؤمن فلنحیینه حیوة طیبة» کسی که خدا را قبول ندارد، برای او هم کاری نمی کند تا انتظار پاداش داشته باشد. قرآن کریم اعمال کافران را همچون خاکستری می داند که در یک روز طوفانی در برابر باد قرار گیرد، که چیزی از آن باقی نمی ماند. ادامه دارد…

خداوند در ذخیرۀ خود برای شما چیزهای زیادی دارد! آنچه او برای شما تصور می کند ، خیلی بیشتر و بزرگ تر از آن است که شما برای خود تصور می کنید.اگر همۀ آنچه خداوند برای شما در نظر گرفته، به شما نشان دهد، از تعجب میخکوب می شوید و باور نمی کنید! اگر دیدگاهی برای موفقیت دارید، می توانید به مرحله ای جدید بالا روید.اما همینطور که به مشکلات خیره شدید، فقط کافی است گوشه نگاهی به امکانات و فرصت های خود بیندازید. شما فقط در موقعیت های اشتباه قدم برمی دارید و موقعیت ها و شرایط بزرگ را از دست می دهید. یک موضوع روحی - معنوی و از طرفی روانشناسی است که: زندگی شما به دنبال میزان پذیرش و خواسته های بزرگ شما پیش می رود.اگر روی فکرهای مثبت تمرکز کنید، زندگی شما هم به همان سمت پیش می رود و اگر مرتباً روی موارد منفی تمرکز و فکر کنید، مطمئن باشید منفی زندگی می کنید و این نوع تفکر در روابط شما بین خانواده و دوستان تأثیر می گذارد.اگر شکست را بپذیرید و یا اینکه آدمی معمولی باشید، ضمیر ناخودآگاه شما خواهد پذیرفت که شما همیشه شکست خورده و از کار افتاده هستید و از طرفی، هر حرکت شما را برای رسیدن به خط بالای حد متوسط خراب می کند و نسبت به فرامین شما کارشکنی می نماید.

تقوا و پرهیزکاری مهمترین ملاک برای ارزش گذاری انسان تلقی می شود و پیشوایان معصوم (ع) بهترین فضیلت خود را برخورداری از تقوا دانسته اند. مردی به حضرت رضا (ع) عرض کرد:« در روی زمین مردی بهتر از تو از جهت پدر نیست.» حضرت رضا (ع) فرمود:« تقوا بهترین فضیلت پدران من بود و اطاعت از خداوند نیکوترین حظ و بهرۀ آنان به شمار می رفت.» فرد دیگری به امام گفت:« به خدا سوگند تو بهترین مردم هستی.» حضرت رضا (ع) به آن مرد فرمود:« ای مرد، به خدا سوگند نخور. بهتر از من آن کسی است که تقوایش بیشتر و فرمانبرداری ش از خداوند زیاد تر باشد. قرآن کریم می فرماید: ما شما را دسته دسته قرار داده ایم تا یکدیگر را بشناسید. گرامی ترین شما در نزد خداوند کسی است که تقوایش از همه بیشتر باشد.

کارلی یک زن تنها بود که در یک محیط کار کاملاً مردانه اشتغال به کار داشت. او تقریباً هر روز باید حق و حقوق خود را با توجه به چیزهایی که می شنید، به دست می آورد. وزن زیاد و راه رفتنی که آنچنان جالب نبود و از یک پا به پای دیگر شدن، باعث شده بود خنده و تمسخر دیگران را برانگیزد و حرف هایی پشت سر او بزنند. اما کارلی کوچکترین توجهی به این صحبت ها نداشت. او خوب می دانست چه کسی است و خوب می دانست هرکاری بخواهد، به بهترین شکل می تواند انجام دهد. او کار می کرد و نتیجۀ زحمت خود را می گرفت، تا جایی که به عنوان عالی ترین متخصص در زمینۀ کار خود انتخاب شد. عامل موفقیت کارلی قدرت تصور مثبت او از خودش بود.او معتقد بود که در تصور خداوند خلق شده و این کار به بهترین شکل صورت گرفته است و مطمئناً بهترین و والاترین ارزش ها را خداوند به او ارزانی کرده است.او هیچ تلاشی برای جلب رضایت و خشنودی دیگران نمی کرد و از کنایه های دیگران نسبت به خود احساس ناشایستی پیدا نمی کرد. او سر کارش بسیار دوستداشتنی، فوق العاده و خوش برخورد بود و حالا هم در زندگی اش به بهترین نحو زندگی می کند.

تصور شخصی تان دقیقاً شبیه یک عکس می ماند، دقیقاً همانی است که شما از خودتان طراحی می کنید. این تصویر می تواند بسیار شبیه به شما باشد یا اصلاً هیچ ارتباطی به شما و شخصیت تان نداشته باشد. چگونگی احساس شما در خصوص خودتان، تأثیر فوق العاده ای بر شما دارد، زیرا احتمالاً صحبت کردن، رفتار و عکس العمل های شما همانند کسی است که فکر می کنید هستید. واقعیت این است که، شما بیش از آن چه که در ذهنتان از خود تصویر می کنید،نخواهید شد. خداوند از ما می خواهد که ما تصوری سالم و مثبت داشته باشیم و خود را به عنوان یک قهرمان ببینیم. ممکن است شما احساس شکست کنید و خود را به عنوان یک انسان شکست خورده ببینید، اما تصور خداوند از شما هیچ تغییری نمی کند. شاید شما از نظر خودتان واقعاً شکست خورده و پر از ترس باشید، اما خداوند شما را همانند یک قهرمان و پیروز می بیند. او ما را با بهترین تصور خلق کرده و به طور مرتب در حال شکل دهی ماست، او ما را با شخصیت آسمانی خلق کرده است. ما باید یاد بگیریم که خودمان را دوست بداریم. این موضوع خودخواهانه و از روی خودبینی نیست. بلکه بخاطر این است که خداوند ما را دوست دارد. شما می توانید با اعتماد به نفس قدم بردارید و بدانید خداوند بی قید و شرط شما را دوست دارد. شما را بخاطر آن چه هستید دوست دارد، نه بخاطر آن چه انجام می دهید. او شما را به عنوان یک انسان منحصر به فرد بین تمام موجودات آفریده، هیچ کس را مثل شما نیافرید و این یکی از شاهکارهای خلقت اوست.

زمانی که خداوند قوم عبری را از بردگی در مصر نجات داد، سفر یازده روزۀ آن ها به پرامسیدلند حدود چهل روز طول کشید. خداوند می خواست تا آن ها حرکت کنند، اما این قوم سرگردان و آوارۀ بیابان شدند و دور یک کوه می چرخیدند.آن ها در تله و دام بدبختی و بیچارگی اسیر بودند، فقط روی مشکلات خود تمرکز داشتند. همیشه شکایت می کردند و نگران موانع بین آن ها و سرنوشتشان بودند. اصلاً مهم نیست که در گذشته شما چطور زندگی کردید، اصلاً مهم نیست که چه چیزهایی شما را رنج داده و یا چه کسی یا چه چیزی پیشرفت شما را مختل کرده است. امروز روز جدیدی است و خداوند می خواهد چیز جدیدی در زندگی شما بوجود آورد. هرگز اجازه ندهید گذشتۀ شما آینده تان را تخمین بزند.اگر آرزو کنید نوع تفکرتان را تغییر دهید، خداوند زندگی شما را تغییر می دهد. شما برای قهرمان شدن خلق شدید، قلب خود را آرام و پیغام خداوند را دریافت کنید.سلاح هایی که ما می توانیم با آن ها بجنگیم، همانند سلاح های دنیایی که در آن زندگی می کنیم نیست، اما چنان قدرت الهی دارند که قادرند هر نوع قدرتمندی را از پا در آورند. هرچیزی که در زندگی برایتان اتفاق می افتد نپذیرید. بایستید و تغییری ایجاد نمایید. واژه های شما دارای قدرت فوق العاده ای هستید، پس از این که نمی توانید کاری انجام دهید و از گفتن چنین جملاتی دوری کنید و فقط از این که خداوند چه کارهایی می تواند برای شما انجام دهد بگویید، به شیوه و روشی رفتار کنید که مطابق با ایمان و اعتقاد باشد و از محدودیت های گذشته بگذرید و آن ها را پشت سر بگذارید.
هیچ چیز توانایی مقابله با شما را ندارد.

یکی از توصیه های همیشگی معصومان (ع)به یاران و خویشان خود، مواظبت بر تلاوت قرآن و عمل به ان است؛ به طوری که امام صادق (ع) توصیه می فرمودند:« قرآن پیمان نامه ای است از خدای متعال به سوی آفریدگان او. پس بر هر مسلمانی لازم است در این عهد الهی نظر کند و هر روز پنجاه آیه از آن بخواند.» توصیه به خواندن پنجاه آیۀ قرآن، یکی از نکات مهمی است که در فرمایش امام رضا (ع) نیز وجود دارد. ایشان می فرمایند: سزاوار است که مردم بعد از تعقیب نماز صبح، پنجاه آیه از قرآن کریم تلاوت کند. در کیفیت خواندن قرآن، امام این سخن را از پیامبر نقل می کردند که فرمودند: قرآن را با صدای خویش آرایش دهید؛ زیرا که صوت حسن، قرآن را نیکو کند و زینت دهد. تأمل و درنگ در آیات قرآن نیز از نکات مهمی است که می توان از سیرۀ امام رضا (ع) آموخت. رجاء بن ضحاک در گزارش سفر امام به خراسان، از حالات سحرگاهی ایشان چنین یاد می کند: امام در یک سوم پایان شب از بسترشان با ذکر تسبیح و حمد و تکبیر و تهلیل و استغفار برمی خاستند و شب ها در بستر خویش بسیار قرآن می خواندند و چون به آیه ای دربارۀ بهشت یا دوزخ می رسیدند، می گریستند و از خدا بهشت می خواستند و از دوزخ به او پناه می بردند.

-سبک شمردن نماز فاطمه زهرا(ع) از پدرش رسول خدا(ص) نقل می کند که هرکس نماز را سبک بشمارد، در دنیا و در قبر و برزخ و قیامت، به پانزده بلا گرفتار می شود از قبیل: 1.برکت از عمر و مال او برداشته می شود. 2.نورا نیت صالحان را از دست می دهد و کارهایش بی پاداش می ماند. 3.نه دعایش مستجاب می شود و نه مشمول دعای خوبان می شود. 4.لحظۀ مرگ با عطش و گرسنگی و ذلیلانه می میرد. 5.انواع فشارها و بلا ها در قبر و برزخ نصیبش می شود. 6.در قیامت حساب و عذاب سخت داشته و از لطف خداوند محروم است.
-نماز خاشعانه اولین شرط ایمان «قد افلح المؤمنون الذینهم فی صلاتهم خاشعون» قطعاً مؤمنین رستگارند، آن ها کسانی هستند که در نمازشان خشوع دارند. ناگفته نماند که در مکتب انبیاء، رستگاری حتمی از معنویت است، ولی در مکتب طاغوت ها رستگاری حتمی از زور و قدرت است. فرعون فریاد می زند که «قد افلح الیوم من استعلی» امروز هرکس که پیروز شود او رستگار خواهد بود. به هر حال هرکسی هر نوع کار خیر و خدمت به مردم انجام دهد، ولی نسبت به نماز کوتاهی کند رستگار نخواهد بود. ادامه دارد…