آقا شیخ علی زاهد قمی با آقای اشرفی(ره)به کربلا مشرف می شدند،آقای اشرفی از ایشان سوال می کند که آیا در این مدت که به کربلا می رفتید چیز عجیبی مشاهده کرده اید؟ایشان صحبت که نمی کرد؛ولی دفتر چه ای از جیبش بیرون آورد و به ایشان داد که در آن نوشته بود :مردی که صالح مقید بود که شبهای پنج شنبه از نجف به کربلا جهت زیارتی شب جمعه برود،نزدیک غروب مغازه خود را تعطیل می کرد و می رفت.یک روز پنج شنبه وقت غروب آفتاب دکان را تعطیل کرد و مقداری دیرتر از شبهای گذشته دکان خود را بست و آمد و دید که مال ها و قافله حرکت کرده و رفته اند،خیلی ناراحت شد.ولی ناگهان دید در گوشه ای چیزی است ،خوب نگاه کرد دید که شیر است!می گوید:در دلم افتاد که بر آن سوار شوم ،تا به حال این چنین سابقه شجاعتی نداشتم.به جلو رفتم و برروی شیر نشستم.شیر هم بلند شد و به سرعت به طرف کربلا رفت و از قافله هم گذشت.بعد از آن هر شب جمعه چنین برنامه ای برای او اتفاق می افتاد.

موذنان پاسداران هنگام فرا رسیدن نیایش به درگاه ایزد پاک هستند،پروردگاری که بخشنده و بخشاینده است.پس از ورود اسلام  به ایران گفتن اذان در هر محله و شهر و روستا رواج فراوان یافت.تا بدانجا که گروه موذنان پدید آمد و اینان از خادمان درگاه الهی محسوب می شدند چرا که پاسداری وقت نماز را به عهده دارند و به همین سبب ایرانیان عموما بر این اعتقادند که موذن فراری دهنده ابلیس است.

اذان همیشه به عنوان جزیی از عبادت و شعار جاودانه اسلام و گلبانگ توحید مطرح بوده که دارای دو ویژگی است:

سرکوبی دائم کافران و منافقان ودعوت انسان های مسلمان به حق و رستگاری و کلاس پاکسازی و بهسازی است.پیامبر در این باره می فرماید:هرگاه شیطان صدای اذان را می شنود فرار می کند.و همانا اهل آسمان از اهل زمین چیزی جز اذان نمی شنوند.

برخی از آثار و فواید اذان:

1.وقت نماز را برای بندگان تعیین می کند.

2.مفاهیم عالی اعتقادی را تعلیم می دهد.

3.مردم را به عبادت تشویق می کند.

4.سبب بیداری غافلان است.

5.مردم را به وقت شناسی و نظم در کارها و وحدت دعوت می کند.

6.زمینه را برای تربیت معنوی کودکان آماده می کند.

7.اذان موجب غم زدایی است.

8.اگر اذان از روی ایمان و اخلاص گفته شود خداوند گناهان گوینده آن را می بخشد.

9.روزی را زیاد می کند.

10.گواهی به ولایت و امامت حضرت علی (ع)می دهد.

Document> Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA Styles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true”
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
="false” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″/>

�ز بهبودی می خواست به پاس وفاداری ها و خدماتش او را ببخشد ولی مسئله سوگند و نام خدا در میان بود.خداوند این مشکل را نیز برای او حل کرد و بر اساس آنچه در قرآن آمده،فرمود:"بسته ای از ساقه های گندم (یا مانند آن )را برگیر و به او بزن و سوگند خود را مشکن.

سوال:زنی هستم به علت داشتن فرزندان کوچک،همیشه با مسائل بول و غائط سر و کار دارم.و هر دفعه با مشکل تطهیر مواجه هستم،و این باعث شده که در زندگی با سختی های زیادی رو به رو شوم.به علاوه موارد دیگری هم هست که از آنها رنج می برم مثل غبار شیءنجس یا مراقبت از دست های کودک که یا باید آنها را آب بکشم و یا از دست زدن بچه به اشیاء دیگر جلوگیری نمایم. لذا از حضرت عالی می خواهم که با راهنمایی های خود زندگی را بر من آسان کنید؟

جواب:

1.از نظر شرع مقدس،در طهارت و نجاست اصل بر طهارت اشیاء است.یعنی در هر موردی که کمترین تردیدی در نجس شدن آن برای شما حاصل شد،واجب است حکم به عدم نجاست کنید.

2.کسانی که دارای حساسیت نفسانی شدیدی در مورد نجاست هستند حتی اگر گاهی یقین به نجاست هم پیدا کنند باید حکم به عدم نجاست کنند مگر در مواردی که نجس شدن شیئ را به چشم خود ببینند.

3.هر شیئ یا عضوی که نجس می شود برای تطهیر آن یکبار شستن با آب لوله کشی بعد از زوال عین نجاست کافی است.

4.از آنجایی که شما به این حساسیت شدید در برابر نجاست مبتلا هستید باید بدانید که غبار نجس در هیچ صورتی به شما نجس نیست و نیز مراقبت از دست های کودک چه پاک باشد یا نجس و همچنین دقت در اینکه خون از بدن زائل شده یا خیر ،لازم نیست.این حکم درباره شما تا زمانی که این حساسیت از بین نرفته باقی است.

5.دین اسلام دارای احکام سهل و آسان و منطبق با فطرت بشری است،لذا آن را بر خود مشکل نکنید و با این کار باعث وارد شدن ضرر و اذیت به جسم و روحتان نگردید.

آیت الله انصاری همدانی:عارف بصیر جناب آقای انصاری همدانی (ره)می فرمودند:زیارت آل یاسین را زیاد بخوانید و توسل به حضرت ولی عصر (عج)داشته باشید ؛و از آن حضرت بخواهید که مشکلات دنیا و آخرت و معضلات سیر و سلوک شما را برطرف کند.چون حضرت،ولی عصر است و اختیار ما با اوست.

میر سید علی همدانی:بسیاری برای ورود به وادی سیر و سلوک و عرفان قائل به ورد و ذکرند؛از آنجمله عارف صمدانی ،میر سید علی همدانی می گوید :جهت ورود به وادی سلوک ،طالب سیر چون صبح گاهان نماز خواند و سلام داد این تسبیح را صد مرتبه بخواند"سبحان ربی الله ربی العظیم و بحمده و استغفره الله”

شیخ علی زاهد قمی:آیت الله کشمیری در هنگام وفات شیخ علی زاهدی به خدمت ایشان رسیدند و از او درخواست کردند که چیزی برای بندگی به او بیاموزند.ایشان ذکر یونسیه “لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین"را سفارش کردند.

ment> Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA Styles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true”
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
="false” UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″/>

� محافظت از فرد دیگر

 و یا اینکه چون فرزند شما خیال پرداز است و از نظرش راست گفتن کسل کننده است.

یا برای جلوگیری از انجام کارهایی که برایش خوشایند نیست(دندانت را مسواک زدی؟بله پدر)

اشتباه:بعضی وقتها به نظر می رسد که دروغ ها از قصد نیست و دروغ ناگهان از دهانش می پرد،خصوصا در زمانی که در حین ارتکاب جرم دستگیر می شود.(چه کسی صندلی را شکسته است؟من نشکسته ام)

برای عشق ورزی:برای تائئدیه گرفتن وبه دلیل اینکه کودکان دوست دارند که به سرعت و به صورت تاثیر گزاری برروی افراد تاثیر بگذارند.

تکنیکهای جلوگیری از دروغ گویی:

شما نمی توانید فرزندان خود را از دروغ گویی بازدارید اما می توانید آن را به یک فعالیت غیر قابل قبول تبدیل کنید.اکثر دروغ ها برای محافظت از خود است شما می توانید به وی کمک کنید و شرایطی را برایش به وجود آورید که احساس تحت فشار بودن نکند یا از عواقب کار خود رنج نکشد.

1.کل بحث را برروی اینکه چه اتفاقی افتاده و مشکل اصلی کجاست متمرکز کنید به جای آنکه کودک را سرزنش کنید.

2.وی را بازجویی نکنید.

3.وقتی فرزند شما رفتار مناسبی ندارد وی را به دام دروغ گفتن نیندازید،او را در موقعیتی قرار ندهید که احساس کند بازنده مطلق است.وی را سوال پیچ نکنید.مقابله کردن با وی با طرح سوالات پیچیده دقیقا مشابه این است که آگاهانه بخواهید او را وادار به دروغ گفتن کنید.به جای آن می توانید با او آرام صحبت کنید و از او بپرسید که چه اتفاقی افتاده است.

4.اگر فرزندتان به دروغش اعتراف کرد از وی به خاطر گفتن حقیقت تشکر کنید و به او بابت شجاعتش و به خاطر پایبند بودنش به اخلاقیات پاداش دهید.

5.با رفتار اشتباه کنار بیایید و برای او شرایط مناسب فراهم بیاورید.

6.قبل از اینکه با فرزند خود صحبت کنید ابتدا مطمئن شوید که حتما دروغ گفته باشد.تهمت نادرست و یا باور نکردن کودک زمانی که در حال گفتن حقیقت است بسیار مخرب است.

7.اگر فرزندی که دروغ می گوید را دوست ندارید هرگز به وی برچسب دروغ گو بودن را نزنید بچه ها با برچسب هایی که به آنها می زنید تودار و درون ریز می شوند.

8.وقتی مسئله ای که فرزندتان را مجبور به دروغ گفتن کرده بود حل شد با وی در مورد مضرات دروغ گویی صحبت کنید.

9.با کودک خود صحبت کنید بگذارید که بداند شما از حقایق آگاه هستید.

10.در مورد ارزش ها با وی صحبت کنید و به او بفهمانید که شما به دروغ گفتن هرگز بها نمی دهید.

                            نوشته شده به کوشش س.گودرزی

راههای کنترل و درمان غضب :

1.پرهیز از موقعیت خشم آور:انسان در برخی شرایط مکانی یا زمانی،به عصبانی شدن نزدیک است،برای مثال می داند اگر در بعضی جلسات و نزد بعضی از افراد بنشیند،اسباب عصبانیت او را فراهم می کنند.لازم است انسان به قول مشهور علاج واقعه را قبل از وقوع بنماید و تا حد امکان از موقعیت هایی که باعث تحریک خشم و غضب او می شود حضور نیابد.

2.مشغول کردن نفس:هنگامی که در حال عصبانی شدن هستید،خود را مشغول کاری که برایتان جالب و دوست داشتنی است بکنید؛برای مثال به یکی از دوستان زنگ بزنید،تا به این وسیله موضوعی که شما را به خشم آورده است فراموش کنید.

3.ترک مجلس:چنانچه احساس کردید زمینه عصبانیت شما در حال فراهم شدن است،مکان خود را ترک کنید و حتی برای چند دقیقه هم که شده بیرون رفته  قدم بزنید و نفس عمیق بکشید.اما اگر ناچار به حضور در آنجا هستید به سفارش های بعدی عمل کنید.

4.تغییر وضعیت جسمی:یکی از اموری که در روایات برای کنترل خشم به آن سفارش شده است تغییر دادن وضعیت جسمی است،برای مثال اگر انسان ایستاده است،بنشیند و اگر نشسته است،بایستد یا دراز بکشد.پیامبر خدا(ص)فرمودند:هرگاه یکی از شما خشمگین شد،اگر ایستاده است بنشیند و چنانچه خشمش برطرف نشد ،دراز بکشد.

5.وضو گرفتن:پیامبر خدا(ص) فرمودند:خشم از شیطان است و شیطان از آتش آفریده شده است و آتش با آب خاموش می شود،پس هرگاه فردی از شما خشمگین شد وضو بگیرد.آری؛وضو نور است و برکت وضو و همچنین سردی آب باعث می شود حرارت انسان فروکش کرده ،در نتیجه بهتر بتواند خشم خود را کنترل نماید.

6.تماس بدنی:در برخی روایات توصیه شده که اگر از دست یکی از محارم سببی خود عصبانی شدید برای کنترل عصبانیت خود با او تماس بدنی پیدا کنید؛برای مثال دست او را در دست خود بگیرید.همین تماس بدنی باعث خاموش شدن آتش غضب خواهد شد.

7.خواندن دعاها و اذکار:هر چه انسان موقع خشم،عظمت الهی و کوچکی خود را بیشتر یاد کند کنترل غضب برای او آسان تر خواهد شد.دعاهایی مانندلا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم و یا گفتن اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسیار موثر می باشد.

                                                 نوشته شده به کوشش س.گودرزی

از خدا حیا کن!شرم کن!انجام نده !حتی فکر معصیت هم نکن!چون عمل برای خداوند دیگر بیرونی و درونی ندارد.

…کسی که تنها گاهی اوقات چشممان به هم می افتد و او را می بینیم ،با کسی که هر روز و هر شب با او برخورد می کنیم ،چشممان در چشمش می افتد،فرق دارد.آدم از این فرد خجالت می کشد.در مورد اولی شاید بگوییم :فلانی رفت دنبال کارش!شاید کلاهمان هم پیش او نیفتد و دیگر همدیگر را نبینیم و…

اما کسی که همیشه همراه آدم است فرق می کند و انسان از او شرم می کند ما میان این دو نفر فرق می گذاریم. در باب خدا اشتباه نکنید!حیای از او مثل “حیاء من الخلق"نیست.اشتباه نکنید!روایت از امام هفتم (ع)است که می فرماید:از خدا در سرتان خجالت بکشید،همان طور که در علن از مردم خجالت می کشید!همه کار را جلوی مردم نمی کنید،در براب خدا هم همین طور باشید.

روایت از حضرت امام سجاد(ع)است که می فرماید:از خدا بیم داشته باش چون او برتو تواناست.اینطور نیست که بتوانی از چنگ خدا فرار کنی،خجالت بکش و معصیت نکن.خیال نکن می توانی از عذابی که وعده کرده است فرار کنی.

                                                    نوشته شده به کوشش س.گودرزی

دوران زندگی یک حوزوی،دو بخش مهم و دو صفحه دیگرگون دارد؛دوره رشد و تحصیل،و دوره بازدهی و ثمربخشی.در بخش نخست، هویت اصلی شخص،هویت"تحصیل"است.طلبه در این دوره به بالا بردن ظرفیت علمی و دیگر توانمندی های خود پرداخته،قابلیت های خود را فعال می کند.بیشتر فعالیت هایش ناظر به خود بوده،به هدف بالا بردن سطح کمال"خودش"صورت می گیرد.عنوان"طلبه"به معنای طالب و پژوهنده کمال،گویای وجهه غالب و رنگ اصلی هویت او در همین دوره است.متن برنامه طلبه به تحصیل و گردآوری اختصاص داردو” پیرامون” آن به ثمربخشی ،ارائه و بازدهی.در بخش دوم زندگی طلبه بیشتر به استفاده از این توانمندی ها و ارائه خدمات به جامعه می پردازد.شخصیت اصلی او بیشتر در خدمت تامین نیازهای دینی،معنوی و علمی جامعه قرار گرفته،از او انتظار ثمردهی می رود.

نکته بسیار مهم اینکه انتقال یک فرد از دوره نخست به دوره دوم،به یکیاره رخ نمی دهد.این دو دوره مرز ظریف خطی ندارد که گام نهادن به دوره پسین،تنها در یک لحظه رخ می دهد.بلکه این انتقال به گونه ای تدریجی،آرام آرام و طی زمان طولانی صورت می گیرد.طلبه هر سال که پیش تر می رود،غلظت فعالیت های فرهنگی و خدمات اجتماعی در برنامه کاری او افزایش یافته،از درجه حضور فعالیت های تحصیلی در برنامه او اندک اندک کاسته می شود.به عنوان مثال نمی توان در طول سالهای تحصیل به کلی روابط اجتماعی را قطع کرد و امید داشت که پس از آسودگی از کاردراز مدت تحصیل،بدست آوردن توانمندی های لازم در روابط اجتماعی از صفر آغاز می شود.اهمیت یکی از ابعاد زندگی انسان،بهانه موجهی برای خاموش کردن چراغ ابعاد دیگر نیست.گرچه پرداختن به این فعالیت ها در حاشیه برنامه طلبه قرار دارد ولی به هیچ روی متن کار او بدون حاشیه مفید واقع نمی شود.این گونه فعالیت ها افزون بر تامین نیاز جامعه و ادای رسالت اسلامی و زنده نگه داشتن روح حساسیت نسبت به نیازهای جامعه و تقویت بینش اجتماعی،به رشد و تکامل توانمندی های مورد نیاز طلبه هم می انجامد.به بیان دیگر این گونه فعالیت ها در مراحل نخست نوعی تحصیل به شمار می رود،تحصیل توان سخن وری،نویسندگی ،پژوهش،کلاس داری،مدیریت،کار متشکل گروهی و…که هر یک به مرور زمان و به برکت"تجربه و تمرین"در وجود شخص شکل می گیرد.تحصیل علوم حوزوی درون مایه این توانمندی ها را تامین می کند و این توانایی ها قالبی برای ارائه آن محتوا خواهد شد.به خوبی روشن است که محتوای بدون قالب-همچون غالب بدون محتوا-سودمند نخواهد بود. 

عالمی با کاروانی همراه بودبرای استراحت در منزلگاهی توقف کردند.سفره ای بزرگ پهن شد و مسافران هر کدام در گوشه ای از آن نشستند و مشغول خوردن غذا شدند.یکی از مسافران زن و شوهر جوانی بودند که کودکی دو ساله داشتند که این بچه موقع غذا خوردن دائم مزاحم مادر بود و از سر و کول او بالا می رفت.مرد جوان که غذایش تمام شد خود را از سفره عقب کشید و به سنگی تکیه داد و در وصف عشق و علاقه اش به همسر و فرزندش شروع به سخنرانی کرد.زن جوان هم ناراحت از دست بچه مرتب زیرچشمی به مرد نگاه می کرد و از او می خواست مدتی کودک را نگه دارد تا او بتواند غذایش را با آرامش میل کند،اما مرد به روی خودش نمی آورد و همچنان در وصف عشق و صمیمیت حرف می زد.

سرانجام زن برآشفت و ظرف غذا را کناری زد و غذا نخورده کودک را برداشت و به گوشه ای برد تا آرامش کند.اما مرد جوان این ناراحتی را هم نادیده گرفت و همچنان به سخنرانی اش ادامه داد.عالم که کنار او نشسته بود با خنده گفت:"آنچه می گویی با آنچه می کنی یکی نیست !تو می توانستی بعد از اتمام غذا کودک را از مادر بگیری و اجازه دهی تا او هم مانند تو سیر شود.اما از آنجا که گمان می کردی این کار باعث می شود عزت و اعتبارت نزد بقیه کم شود به خاطر حفظ چیزی توهمی حاضر شدی همسرت عذاب بکشد و ناراحت و گرسنه از سر سفره برخیزد.این یعنی چیزهایی هست که تو بیشتر از همسرت دوستشان داری.بنابراین سکوت کن و در وصف عشق بی قید و شرط و علاقه بی پایانت دیگر سخن نگو.من که غریبه ام و از دور نظاره گر رفتار تو هستم به راحتی متوجه این موضوع شدم.همسرت حتما خودش بهتر از همه این موضوع را می داند!بنابر این وقتی همه حقیقت را می دانند دیگر چرا با سخنان بی پایه خودت را سبک می کنی و آرامش بقیه را به هم می زنی.سکوت کن تا لااقل بقیه بتوانند در آرامش غذایشان را بخورند.