چند داستان شیرین و آموزنده از زبان والدینی که با اهمیت دادن به بچه ها و رعایت اصول تربیتی توانسته اند بچه هایی شاد و با اعتماد به نفس بار بیاوردند را بخوانید:

1.دلیل مقررات را توضیح دهیم:

همیشه دلایل قوانین و مقررات خانواده تان را برای بچه هایتان توضیح دهید.روزی من به همراه پسر چهار ساله ام در سوپر مارکت مشغول خرید بودم که ناگهان او از یک نرده فلزی آویزان شد.برایش توضیح دادم که این نرده فلزی را به چه علت در این قسمت فروشگاه نصب کرده اند و گفتم اگر این نرده از جایش دربیاید او با سر به زمین می افتد و صدمه می خورد.

2.خوش بینانه حرف بزنید:

اعضای خانواده خود را تشویق کنید تا با خودشان گفتگوی سالم و مثبت داشته باشند.روزی دختر ما که کلاس اول مدرسه می رفت ناراحت و ناامید به خانه آمد،ما برایش چند جمله مثبت نوشتیم تا هر روز صبح آنها را بخواند .مثلا"من برنده هستم"،"من خوب و با ارزشم"،"من در انتظار پیروزی هستم"،من می توانم موفق باشم"،"من آفریده خدا هستم و استعدادهای فراوان دارم"این کار کمک بسیاری به او کرد.

3.با بچه هایتان وقت بگذرانید:

طوری زندگی تان را برنامه ریزی کنید که گاهی وقت داشته باشید کنار بچه ها بمانید.یک روز که پسر هفت ساله ام را در رختخواب می گذاشتم درس بزرگی گرفتم.از او پرسیدم"بهترین لحظه امروز تو کجا بود؟"جواب داد:وقتی که به شما در کباب درست کردن کمک می کردم.از حرف او تعجب کردم .چون تنها کاری که ما کرده بودیم این بود که همگی نشسته بودیم و با همدیگر گپ می زدیم.این با هم بودن ما بیشترین تاثیر را روی فرزندمان داشت.

4.به بچه ها مسئولیت بدهید:

کودکان با انجام کارها و مشارکت در زندگی احساس ارزشمند بودن می کنند.ما وقتی بچه بودیم با خانواده مان تابستان به ییلاق می رفتیم.بعد از مدتی طرز چادر زدن را به ما یاد دادند و از آن به بعد ما مسئول چادر زدن شدیم.هنوز یادم هست که پدر و مادرمان به خاطر این کار چقدر از ما تعریف و تمجید می کردند.این کار آنها به ما عزت نفس بسیار بخشید.

5.دلم برایم تنگ می شود:

به بچه هایتان بگویید که وقتی از آنها دور هستید،چقدر دلتان برایشان تنگ می شود.توضیح بدهید که وقتی کنار آنها نیستید به این فکر می کنید که آنها مشغول چه کاری هستند.من به خاطر شغلم گاهی به سفر کاری می روم همیشه قبل از رفتن به بچه ها می گویم به این علت دلم برایشان تنگ می شود که خیلی دوستشان دارم.وقتی بدانیم وقت گذاشتن برای بچه هایمان و تقویت اعتماد به نفس آنان بهترین سرمایه گذاری عمرمان است بیشتر به این موضوع توجه می کنیم.تربیت فرزندان با اعتماد به نفس روز به روز و قدم به قدم صورت می گیرد.هرروز یک قدم در این راه برداریم.

با پول می شود خانه خرید ولی آشیانه را نه

می توان رختخواب خرید ولی خواب را نه

می توان ساعت خرید ولی زمان را نه

می توان مقام خرید ولی احترام را نه

می توان کتاب خرید ولی دانش را نه

می توان دارو خرید ولی سلامتی را نه

می توان خانه خرید ولی زندگی را نه

می توان قلب را خرید،ولی عشق را نه

یکی از موضوعات مهمی که هر مسلمانی خواهان فهم آن از کلام دربار معصومین است موضوع آیین همسر داری است در این زمینه احادیث و روایات فراوانی وجود دارد که چند نمونه از آنها را برای استفاده طلاب انتخاب نموده و در اختیار آنان قرار میدهیم:

امام صادق(ع)می فرماید:هر کس بیشتر دوستدار ما باشد به زن ها (همسرش)بیشتر دوستی می کند.

حضرت علی (ع)می فرماید:همیشه با همسرت مدارا کن و با او به نیکی همنشینی کن تا زندگی ات با صفا شود.

امام رضا (ع)می فرماید: کسی که از راه حلا ل برای تامین خانواده اش تلاش می کند همچون مجاهدی است که در راه خدا تلاش می کند.

پیامبر اکرم(ص)می فرمایند:نشستن مرد در کنار خانواده اش نزد خدای بزرگ دوست داشتنی تر از اعتکاف در این مسجد من است.

امام صادق (ع)می فرماید:هر زنی به شوهرش بگوید:من از تو خیری ندیدم ثواب کارش از بین رود.

پیامبر خدا می فرماید:برای زن جایز نیست که شوهرش را به بیش از توانایی اش مجبور کند.

پیامبر خدادرباره حق شوهر بر زن می فرماید:بر زن است که برای شوهرش خوشبو ترین عطرهایش را بزند و قشنگ ترین لباسهایش را بپوشد و از زیباترین زینت هایش استفاده کند.

پیامبر خدا می فرماید:بهترین زنانتان زنی است که با محبت ،فرزند آور و سازگار باشد و بدترین آنان زنی است که لجباز باشد.

                  نوشته شده به کوشش س.گ

این روزها سایت ها و منابع الکترونیکی بسیاری در کنار شبکه های ماهواره به دنبال ترویج فرهنگی بی بند و باری غربی و نابسامانی در هویت جوانان این مرز و بوم هستند و هزینه های بسیاری در این راه صرف می کنند.به همین جهت برخی از آنان مبادرت به پخش تصاویر و فیلم های مبتذل می کنند و فضای مجازی به آنان اجازه می دهد تا با کمترین کنترل ممکن اقدامات شومشان را انجام دهند.اما باید توجه داشت که بیشتر مخاطبان این گونه برنامه های فاسد؛جوانان و نوجوانان کشورمان هستند و باید آگاهی های لازم و ضروری در این زمینه را در اختیار آنان قرار داد تا به هنگام برخورد با این قبیل برنامه ها بتوانند راه صحیح و درست را تشخیص دهند.در همین رابطه آیت الله مظاهری در سلسله درس های اخلاقی خود درباره این موضوع فرموده اند:سر انجام نگاه حرام و آلوده،بی عفتی است.قرآن کریم با ظرافت خاصی مردان و زنان را به “غض بصر"یا “خودداری از نگاه"فرا می خواند و در کنار آن به پاکدامنی و حفظ عفت سفارش می فرماید:به مومنان بگو چشم های خود را از نگاه به نامحرمان فرو گیرند،و دامان خود را از بی عفتی حفظ کنند؛این برای آنان پاکیزه تر است؛خداوند به انچه انجام می دهند آگاه است.و به زنان با ایمان بگو چشم های خود را از نگاه هوس آلود فرو گیرند و دامان خویش را از بی عفتی حفظ کنند و زینت خود را جز آن مقدار که نمایان است آشکار ننمایند.(نور/30و31)

بنابراین نگاه شهوت انگیز و آلوده خطرناک است و توبه از آن مبارزه جدی می طلبد.در این مبارزه نیز گاهی ممکن است پیروز شود و گاهی شکست بخورد.اما نباید ناامید و دلسرد شودبلکه باید همت کند و انصراف از گناه را ادامه دهد تا در نهایت پیروز گردد. همچنین کمک گرفتن از نماز اول وقت به جماعت و مداومت بر ذکر در این مبارزه کارساز است.نگاه به عکس و فیلم مبتذل نیز گناه است و مفاسد فراوانی دارد.جوانان باید از نگاه به فیلم های تحریک آمیز بپرهیزند و در صورت نگاه توبه کنند.به تجربه اثبات شده است نگاه به این فیلم ها موجب اختلاف شدید خانوادگی می شود و در بسیاری از موارد منجر به طلاق می گردد.                 

                                                                                        نوشته شده به کوشش س.گ

از زمان ورود امام خمینی به ایران در 12بهمن 1357 روند انقلاب وارد مرحله جدیدی شد و حرکت مردم گستردگی روزافزونی یافت.روز 21 بهمن ماه مردم با کمک سربازان پادگان نیروی هوایی تهران توانستند این مرکز را در اختیار بگیرند و به وسیله اسلحه هایی که به دست آوردند به سنگر سازی در سطح خیابان ها و مبارزه رو در رو با نیروهای گارد شاه که آخرین نفس های خود را می زد پرداختند.از این زمان تهران چهره یک شهر جنگی داشت و صدای رگبار مسلسل ،آمبولانس،انفجار کوکتل مولوتف پایتخت را چهره دیگری داده بود.

با فرمان امام خمینی در 21 بهمن ماه بر بی اعتنایی به حکومت نظامی،آن شب،مردم تا صبح در خیابان ها بیدار ماندند.روز22بهمن پادگان های نظامی “به کمک خود نیروهای"مستقر در آن"یکی پس از دیگری به دست انقلابیون افتاد.رادیو و تلویریون از اشغال نظامیان خارج شد.ارتش اعلان بی طرفی کرد و بختیار از دفتر نخست وزیر فرار کرد .پایان روز 22 بهمن ،پایان حکومت شاهنشاهی در ایران بود.انقلاب اسلامی در این روز تحقق پیدا کرد.

1-روش الگویی:وقتی بچه ها نظاره گر نماز و رازونیاز پدر ومادرو مربیان و یا معلمان محبوب خود باشند ،راه یافتن پاسخ به نیاز فطری خود را پیدا می کنند،به شرطی که عشق و عطش پدر ،مادر و مربیان خود را در روح و جسمشان هنگام نماز ببینند.اگر برای فرزندمان الگویی که علاوه بر جذابیت رفتاری و گفتاری ،قابل اعتماد نیز باشیم آنان بیشتر به رفتار مذهبی به ویژه نماز گرایش پیدا می کنند.

2-همنشینی با دوستان نماز خوان:نقش دوستان در شکل دهی شخصیت انسان ها به ویژه در سنین نوجوانی و جوانی را نباید نادیده گرفت.دوستان شایسته و خوب در سوق دادن انسان به سوی سعادت و کمال موثرند.بنابر این سعی کنیم تا فرزندمان با دوستانی رفاقت کند که آنان به نماز گرایش مثبت دارند.

3-سهل گیری در نماز:خداوند برای مردم آسانی می خواهد نه اینکه آنان را در تنگنا و فشار قرار دهد .پس ما باید دین و احکام و آداب آن را به شکلی آسان،زیبا و قابل فهم ارائه دهیم.

4-ایجاد احساس مثبت و خوشایند نسبت به نماز:بهتر است والدین و مربیان در ارتباط با نماز احساس خوشایند خود را با گفتن خاطرات و تجربیات جذاب و لذت بخش با بچه ها در میان بگذارند.

                                                                                                        این مطلب ادامه دارد…..

تسبیح در فرهنگ قرآن مجید به معنای تنزیه و برداشتن حق تعالی از عیوب است،در قران کریم 92 مورد مشتقات ریشه :سبح"به صورت های مختلف به کار رفته و استعمال تسبیح در ساختمان سه گانه فعل بیانگر این است که تسبیح موجودات به زمان خاصی اختصاص ندارد.موجودات علاوه بر اینکه آیت و نشانه حق تعالی هستند،همگی به صورت حقیقی مسبح خداوند جل و علا می باشند و هر کدام با زبان مخصوص خود و متناسب با بهره ای که از وجود دارند به تنزیه خداوند مشغولند.

تسبیح همه موجودات:"سبح لله ما فی السموات و الارض و هو العزیز الحکیم"(حدید/1)هر چه در زمین و آسمانهاست همه به ستایش یکتا خدایی که مقتدر و حکیم است مشغولند.

تسبیح رعد:"ویسبح الرعد و بحمده والملائکه من خیفته.."(رعد/13)رعد و برق و همه قوای عالم غیب و شهود،همه از بیم قهر خدا به تسبیح و ستایش او مشغولند.

تسبیح جبال با حضرت داوود:و سخرنا مع داوود و الجبال یسبحن و الطیر وکنا فعلین"(انبیاء/79)و کوه ها و مرغان را به آهنگ تسبیح و نغمه داوود مسخر او گرداندیم واین معجزات را ما پدید آوردیم.

تسبیح ملائکه:و تری الملائکه حافین من حول العرش یسبحون بحمد ربهم…"(زمر/75)و ای رسول در آن روز فرشتگان رحمت را مشاهده می کنی که گرداگرد عرش با عظمت خدا درآمده و به تسبیح و ستایش خداوند مشغولند.

وجوب تسبیح برای انسان:تومنوا بالله و رسوله وتعزروه و توقروه و تسبحوه بکره واصیلا"(فتح/9)تو خود با صالحان امت به خدا ایمان آورده و دین او را یاری کنید و به تعظیم جلالش،صبح و شام تسبیح او گویید.

اندر حکایت است که شیخی برای وعظ و خطابه به مکانی دعوت شد.وی زمانی که به منبر رسید بر نخستین پله منبر جلوس کرد.پس از ایراد مطالبی حسن خطامی گفت و مطالب را به پایان رسانید.شب بعد نیز به همین منوال شب پیشین گذشت.اما در شب سوم حاضران شروع به سوال از شیخ کردند و شیخ نیز پس از کمی تامل ،اگر پاسخی داشت می داد و اگر جوابی نداشت ،می گفت نمی دانم!کم کم نمی دانم های شیخ بالا گرفت و مردم هم ناراحت شدند و هر کس به او چیزی گفت.یکی گفت :پس تو چه می دانی؟دیگری فریاد برآورد که تو را چه به منبر!آن هم منبر پله اولی!و…اما شیخ با آرامش و طمانینه خاصی در پاسخ آنها گفت:من به اندازه دانسته های خویش بر پله نخستین منبر نشسته ام!اگر می خواستم بر اساس ندانسته های خویش بنشینم که باید تا عرش برین بالا می نشستم.

آیت الله شهید سید مصطفی خمینی رحمه الله فرزند امام راحل،خیلی باذوق و خوش مجلس بود و در مجالس دوستانه،منتهای ظرافت و لطافت را در سخنانش به کار می برد؛وقت دعا و عزاداری هم که می شد در بین تمام افراد نظیر نداشت.شخصی بود به نام شیخ جعفر که همیشه پس از نماز امام خمینی -قدس سره-در مجلس شیخ چند جمله ای ذکر مصیبت اباعبدالله (ع) می کرد و روضه می خواند.حاضران چندان اعتنایی نداشتند و کم کم متفرق می شدند و می رفتند ولی تنها کسی که مقید بود تا آخر بنشیند و روضه را گوش دهد،مرحوم حاج آقا مصطفی بود که گاهی می شد فقط ایشان در مسجد مانده بود و به روضه شیخ جعفر گوش می داد و می گریست.او مقید بود که در مجالس عزاداری که دوستان در منازل یا مدارس برقرار می کردند،شرکت کند،خود نیز،هر صبح جمعه مجلس روضه داشت که گاهی می شد روضه خوان تنها یک نفر مستمع داشت که آن هم خود مرحوم حاج آقا مصطفی بود.

اکنون عباس من!با چشم هایی که دمی تا به صبح نیاسوده است چگونه سر می کنی؟و چگونه نخل های پر از دشمن را زیر و زبر می کنی؟این درست که چشم امید بچه ها به توست.و این نیز از چشم تو پنهان نیست که ده ها جفت چشم عطشناک و مضطرب هر لحظه خیال آب را در نگاه خود قاب می گیرند.اما یقین بدان که همه کودکان تو را بیشتر از آب دوست دارندو همه جهان را با دست های تو عوض نمی کنند.باور کن که همه این کودکان حاضرند از عطش جان بسپارند اما جان تو را در مخاطره نبینند.باور کن که همه این کودکان حاضرند دل های کوچکشان را پیش نگاه تو سر ببرند و تمام حیاتشان را برای یک لحظه بیشتر ماندنت قربانی کنند.آب مهم نیست عباس جان!خودت را دریاب!