آیت الله العظمی جوادی آملی(حفظه الله):

در زیات امام حسین آمده است:"السلام علیک یا وارث آدم صفوه الله،السلام علیک یا وارث نوح نبی الله …."در این جملات اگرچه اسم انبیای الهی آمده و آنان به مثابه مورث سالار شهیدان معرفی شده اند،لیکن وصف مذکور بعد از هر یک،نشانگر ویژگی میراث است؛یعنی امام حسین (ع)وارث “صفوه"و برگزیده بودن آدم ،نبوت نوح،خلت و دوستی ابراهیم،کلیم بودن موسی،حبیب الله بودن پیامبر اکرم و امیر مومنان بودن علی (ع) بود.بدین ترتیب مجموع کمالات گذشته در یکجا جمع شده است؛"آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری”

                                                                                                                                                                                                  ادب فنای مقربان ،ج2،ص94

با آن گستردگی و جامعیتی که در قرآن به اصل ولایت داده شده است،مسائل فراوانی مطرح می شود که گاه هر یک از آنها نیز می تواند خود مانند اصلی در شناخت جهت گیری های اسلامی به شمار آید.در چند آیه برخی از آنها را با تدبر ودقت می توان بدست آورد:

1."ولی"جامعه اسلامی- یعنی آن قدرتی که همه فعالیتها و نشاط های فکری و عملی را رهبری و اداره می کند-خداست و هر آنکه خدا وی را -به نام یا به نشان-به ولایت بگمارد:

ان الله یامرکم ان تودوا الامانات الی اهلها  :   همانا خدا به شما فرمان می دهد که امانت هارا به اهلش بسپارید

2.ولایت خدا و پذیرش آن از طرف مومنان ناشی از یک فلسفه وزیر بنای فکری است که در جهان بینی اسلام مقرر شده،بنابر این یک امر طبیعی است:

وله ماسکن فی الیل والنهار                   :    وازآن اوست هرچه در شب و روز آرمیده است

1-روش الگویی:وقتی بچه ها نظاره گر نماز و رازونیاز پدر ومادرو مربیان و یا معلمان محبوب خود باشند ،راه یافتن پاسخ به نیاز فطری خود را پیدا می کنند،به شرطی که عشق و عطش پدر ،مادر و مربیان خود را در روح و جسمشان هنگام نماز ببینند.اگر برای فرزندمان الگویی که علاوه بر جذابیت رفتاری و گفتاری ،قابل اعتماد نیز باشیم آنان بیشتر به رفتار مذهبی به ویژه نماز گرایش پیدا می کنند.

2-همنشینی با دوستان نماز خوان:نقش دوستان در شکل دهی شخصیت انسان ها به ویژه در سنین نوجوانی و جوانی را نباید نادیده گرفت.دوستان شایسته و خوب در سوق دادن انسان به سوی سعادت و کمال موثرند.بنابر این سعی کنیم تا فرزندمان با دوستانی رفاقت کند که آنان به نماز گرایش مثبت دارند.

3-سهل گیری در نماز:خداوند برای مردم آسانی می خواهد نه اینکه آنان را در تنگنا و فشار قرار دهد .پس ما باید دین و احکام و آداب آن را به شکلی آسان،زیبا و قابل فهم ارائه دهیم.

4-ایجاد احساس مثبت و خوشایند نسبت به نماز:بهتر است والدین و مربیان در ارتباط با نماز احساس خوشایند خود را با گفتن خاطرات و تجربیات جذاب و لذت بخش با بچه ها در میان بگذارند.

                                                                                                        این مطلب ادامه دارد…..

ته چین بادمجان:

مواد لازم:(برای پنج نفر):فیله مرغ درسته یا خرد شده4عدد،زرده تخم مرغ4عدد،بادنجان حلقه و سرخ شده 2عدد،ماست150گرم،کره و روغن150گرم،قارچ ورقه شده 400گرم،خلال پسته دو قاشق غذا خوری،زعفران به میزان لازم.

طرز تهیه:ابتدا فیله را داخل مقداری روغن تفت می دهیم بعد قارچ را اضافه می کنیم و صبر می کنیم تا کمی نرم شود .زعفران را داخل ماست می ریزیم .زرده ها را هم داخل ماست می ریزیم و هم زده .ماست و برنج را با هم مخلوط می کنیم .کف قابلمه نسوز کمی روغن می ریزیم وقتی داغ شد ابتداکمی برنج بعد فیله ها و سپس قارچ و بادنجان سرخ شده را روی برنج قرار می دهیم .خلال پسته و زرشک را روی مواد می ریزیم و سپس بقیه برنج را روی این مواد می ریزیم و با قاشق آن را صاف کرده و می فشاریم درب ظرف را گذاشته و روی شعله متوسط به مدت 35الی45 دقیقه ته چین را طبخ می کنیم.

تسبیح در فرهنگ قرآن مجید به معنای تنزیه و برداشتن حق تعالی از عیوب است،در قران کریم 92 مورد مشتقات ریشه :سبح"به صورت های مختلف به کار رفته و استعمال تسبیح در ساختمان سه گانه فعل بیانگر این است که تسبیح موجودات به زمان خاصی اختصاص ندارد.موجودات علاوه بر اینکه آیت و نشانه حق تعالی هستند،همگی به صورت حقیقی مسبح خداوند جل و علا می باشند و هر کدام با زبان مخصوص خود و متناسب با بهره ای که از وجود دارند به تنزیه خداوند مشغولند.

تسبیح همه موجودات:"سبح لله ما فی السموات و الارض و هو العزیز الحکیم"(حدید/1)هر چه در زمین و آسمانهاست همه به ستایش یکتا خدایی که مقتدر و حکیم است مشغولند.

تسبیح رعد:"ویسبح الرعد و بحمده والملائکه من خیفته.."(رعد/13)رعد و برق و همه قوای عالم غیب و شهود،همه از بیم قهر خدا به تسبیح و ستایش او مشغولند.

تسبیح جبال با حضرت داوود:و سخرنا مع داوود و الجبال یسبحن و الطیر وکنا فعلین"(انبیاء/79)و کوه ها و مرغان را به آهنگ تسبیح و نغمه داوود مسخر او گرداندیم واین معجزات را ما پدید آوردیم.

تسبیح ملائکه:و تری الملائکه حافین من حول العرش یسبحون بحمد ربهم…"(زمر/75)و ای رسول در آن روز فرشتگان رحمت را مشاهده می کنی که گرداگرد عرش با عظمت خدا درآمده و به تسبیح و ستایش خداوند مشغولند.

وجوب تسبیح برای انسان:تومنوا بالله و رسوله وتعزروه و توقروه و تسبحوه بکره واصیلا"(فتح/9)تو خود با صالحان امت به خدا ایمان آورده و دین او را یاری کنید و به تعظیم جلالش،صبح و شام تسبیح او گویید.

سی سال می شود                                                                                                                                                                            پدرم قد نکشیده

نه با تشویق نه با ترفیع

از روزی که پاهایش را زدند …..

منتظر بال است.

اندر حکایت است که شیخی برای وعظ و خطابه به مکانی دعوت شد.وی زمانی که به منبر رسید بر نخستین پله منبر جلوس کرد.پس از ایراد مطالبی حسن خطامی گفت و مطالب را به پایان رسانید.شب بعد نیز به همین منوال شب پیشین گذشت.اما در شب سوم حاضران شروع به سوال از شیخ کردند و شیخ نیز پس از کمی تامل ،اگر پاسخی داشت می داد و اگر جوابی نداشت ،می گفت نمی دانم!کم کم نمی دانم های شیخ بالا گرفت و مردم هم ناراحت شدند و هر کس به او چیزی گفت.یکی گفت :پس تو چه می دانی؟دیگری فریاد برآورد که تو را چه به منبر!آن هم منبر پله اولی!و…اما شیخ با آرامش و طمانینه خاصی در پاسخ آنها گفت:من به اندازه دانسته های خویش بر پله نخستین منبر نشسته ام!اگر می خواستم بر اساس ندانسته های خویش بنشینم که باید تا عرش برین بالا می نشستم.

امام صادق (ع) فرمودند:برای زن هنگامی که از خانه اش خارج می شود،شایسته نیست لباس های خود را زینت دهد.

                                                                                                                                                    من لا یحضره الفقیه ج3ص440

ابراهیم بن عباس می گوید:امام رضا (ع)نشد که به کسی در سخن گفتن ظلم یا جفا کند،هر کس با او سخن می گفت،کلام او را قطع نمی کرد و مجال می داد تا آخر سخنش را بگوید.اگر کسی حاجت پیش او می آورد در صورت امکان ابدا او را مایوس یا رد نمی کرد.ندیدم که در پیش کسی پایش را دراز کند،ندیدم در پیش کسی تکیه کند.ندیدم که به کسی از غلامانش فحش بدهد،ندیدم که آب دهان را به زمین اندازد.و ندیدم که با صدا و قهقهه بخندد بلکه فقط تبسم می کرد.چون سفره طعام را باز می کردند همه خدمت کاران و غلامانش را و حتی دربان را با خود سر سفره می نشاند.شبها کم می خوابید بیشتر بیدار می ماند،اکثر شبها از اول تا آخر احیا می کرد،بسیار روزه می گرفت،در هر ماه سه روز روزه از وی فوت نمی شد.در پنهانی بسیار احسان می کرد و صدقه می داد این کار را بیشتر در شبهای ظلمانی انجام می داد،هر که گوید :نظیر او را در خوبی دیده ام باور نکنید.

                                                                                                                                                                                            بحار ج49ص91

آیت الله شهید سید مصطفی خمینی رحمه الله فرزند امام راحل،خیلی باذوق و خوش مجلس بود و در مجالس دوستانه،منتهای ظرافت و لطافت را در سخنانش به کار می برد؛وقت دعا و عزاداری هم که می شد در بین تمام افراد نظیر نداشت.شخصی بود به نام شیخ جعفر که همیشه پس از نماز امام خمینی -قدس سره-در مجلس شیخ چند جمله ای ذکر مصیبت اباعبدالله (ع) می کرد و روضه می خواند.حاضران چندان اعتنایی نداشتند و کم کم متفرق می شدند و می رفتند ولی تنها کسی که مقید بود تا آخر بنشیند و روضه را گوش دهد،مرحوم حاج آقا مصطفی بود که گاهی می شد فقط ایشان در مسجد مانده بود و به روضه شیخ جعفر گوش می داد و می گریست.او مقید بود که در مجالس عزاداری که دوستان در منازل یا مدارس برقرار می کردند،شرکت کند،خود نیز،هر صبح جمعه مجلس روضه داشت که گاهی می شد روضه خوان تنها یک نفر مستمع داشت که آن هم خود مرحوم حاج آقا مصطفی بود.