1.پارچۀ رو مبلی ها را عوض کنید یا آن ها را بشویید. برای این که ظاهر مبل ها همیشه زیبا باشند باید به طور مرتب از آن ها مراقبت کنید . می توانید کوسن ها یا رو کوسنی ها را عوض کنید یا آن ها را به شکل متفاوتی بچینید.

2.خراش های روی دیوار را مرمت کنید و رنگ بزنید.  خراش روی دیوار و لب پریدگی وسایل چوبی ظاهر ناخوشایندی به خانه می دهند و باعث می شوند شما احساس خوبی نداشته باشید، پس بهتر است یک روز را به برق انداختن، مرمت کردن و رنگ زدن اختصاص دهید و بعد نتیجۀ کار را ببینید.

3.مبلمان را برق بیندازید و جلا بدهید.  برای این کار از روغن جلای مناسب استفاده کنید. ساعات پایانی شب فرصت مناسبی برای جلا داد مبلمان است، چون تا صبح روغن به خورد رنگ و چوب رفته و نتیجۀ کار بهتر می شود.                                                 

4.لکه های روی سنگ و سرامیک را پاک کنید. لکه های روی سطوح زمین – چه پررنگ و چه کمرنگ – ظاهر خانه را کثیف نشان می دهند، پس در صدد رفع آن ها برآیید.

5.قالی ها را بشوید. برای این کار یا خودتان از شامپو فرش استفاده کنید و آن ها را فرچه بکشید یا به قالیشویی بسپاریدشان.

6.دیوارها و موکت ها را با بخارشوی بشویید.

7.کف پوش های چوبی را جلا دهید.                                                       8. وسایل سفید رنگ را روشن تر کنید.    

اگر یک تیم ورزشی در آغاز بازی، ناهماهنگ باشد و بازی را بد شروع کند، طبیعی است که نمی تواند بازی را خوب ادامه دهد.

اگر نقاش هنرمندی در شروع کار، عجله کند و رنگ های نامناسبی به کار گیرد، ادامۀ کار برایش مشکل خواهد شد.

اگر دانش آموزی در ماه های آغاز سال تحصیلی، خوب درس نخواند، در ادامۀ سال مشکلات زیادی برایش پیش می آید. در هر کاری، شروع آن اهمیت بسیاری دارد. کاری که بد شروع می شود، معمولاً بد ادامه می یابد و پایان درستی نخواهد داشت. کاری هم که خوب شروع می شود، معمولاً به خوبی ادامه می یابد و به نتایج بسیار خوبی نیز می رسد. شاید تو هم تجربه کرده باشی که وقتی روز خود را با ناراحتی و عصبانیت شروع می کنی، آن روز تقریباً خراب می شود و به هدر می رود و به فکرهای بیهوده می گذرد؛ اما روزی را که با یک کار موفق و یک تلاش مفید آغاز کنی، در آن روز با توان بیشتری به کار می پردازی و برای رسیدن به اهداف خود، گام های بلند برمی داری.  به همین خاطر بود که رسول خدا تمام روزهای خود را با یک کار بسیار سودمند و امیدبخش و آسمانی آغاز می کرد. او وقتی صبح از خواب برمی خاست، اول به سجده می رفت. سجده، نزدیک ترین حالت بنده به خداست. پیامبر(ص) با این کار، به تمام کارهای آن روز رنگ خدایی می زد و در فضای تمام لحظه های آن، عطر ایمان و امید می پاشید. او روز خود را با یاد خدا آغاز می کرد تا همۀ کارهایش براساس ایمان به خدا و توجه به دستورهای پروردگار انجام شود.

cument> Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA yles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> UnhideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

الویی رنگ باشید متوجه این موضوع شده اید، و در غیر این صورت اصلاً چیزی به خاطر نخواهید آورد!!! چرا؟!

زیرا شما همیشه چیزی را می بینید که در جست و جوی آن هستید! و این همان نکتۀ مهمی است که هرگز نباید آن را در زندگی خویش از یاد ببرید. شما فقط وقتی به خوشبختی یا ثروت یا معرفت می رسید و آن را می بینید که واقعاً در جست و جوی آن باشید و آن را بطلبید. فرصت های بسیار عالی و ارزشمندی همین الآن در اطراف شما وجود  دارند. آبی برای شستن و مسواکی برای تمیز کردن دندان و نیازمندی برای کمک رساندن و شغلی برای پولدار شدن و امکانی برای ادامه تحصیل و…، تنها باید چشمان خود را به روی آن ها باز کنید و برای این کار کافیست دقیقاً برای خود مشخص کنید که می خواهید چه چیزی داشته باشید و چه کاری انجام دهید و در آینده چه چیزی بشوید. در اطراف ما افرادی هستند که اهداف کاملاً روشن و تعریف شده ای دارند. ما به این افراد «بصیر» و «صاحب بینش» می گوییم، چرا که این اهداف روشن و واضح به آن ها قابلیت دیدن چیزهایی را می دهد که هیچ کس دیگری نمی تواند ببیند. با جهت دهی نیت ها و مقاصد خود می توانید واقعاً چشم سر و دل خود را بگشایید و اهل بصیرت شوید.

راه بندگی
همه در راه بندگی خداوند گاه به جاده فراموشی می افتیم، گاه به بیراهه ای که زیبایش می بینیم و گاه به غاری تاریک و وای بر ما اگر لحظه ای از یاد خدا به دور باشیم.تنها عاقبتمان غروبی است رو به تاریکی، نه طلوعی همیشه روشن و بیدار.حواسمان باشد در توهمات دیگران شریک نشویم،یاد خدا و توکل به او ما را همیشه از این بیراهه ها در امان می دارد و یقین دارم  بیشتر ما بیراهه ها را راه می بینیم، باید چشم دل باز کنیم، همین و بس و تنها راهش گشایش دل خود بر هستی و بنده ای خالص بودن است. خداوند همیشه مهرش را بر ما ارزانی دارد، ما چگونه مهرمان را ارزانی می کنیم؟ با خودخواهی؟ با منفعت طلبی؟ با منیت؟ گم شدن در بیراهه ها؟ یا با درست و محکم قدم برداشتن، آن گونه که دلم راضی و خدایم گواه باشد!

عبادت، قرار دادن همۀ ابعاد زندگی در مسیر خواست و رضای الهی است . اینگونه رنگ خدایی زدن به کارها، تأثیر های مهمی در زندگی انسان دارد که به گوشه ای از آن ها اشاره می شود:                                                                                 
1-باقی ساختن فانی

انسان، و همۀ تلاش هایش از بین رفتنی است، اما آن چه برای رضای خدا انجام می گیرد و متعلق به الله باشد، به صورت ذخیره در می آید و باقی است. قرآن می فرماید:              «ما عندکم ینفد و ما عند الله باق» آنچه نزد شماست پایان می پذیرد و آنچه نزد خداست، ماندگار است.     «کل شیء هالک الا وجهه» هر چیزی نابود می شود مگر آنچه وجهه و رنگ و روی الهی داشته باشد.

2-تبدیل مادیات به معنویات

اگر هدف در کارها خدا باشد و انسان بتواند نیت و انگیزه و جهت کارهایش را در مسیر خواست خدا قرار دهد و بندۀ او باشد، حتی کار های مادی از قبیل خوردن ، پوشیدن ، مسافرت، دیدار ، کار روزانه ، خانه داری، تحصیل ، همه و همه معنوی می شود. و برعکس ، گاهی مقدس ترین کارها اگر با هدف مادی و دنیوی انجام گیرد، از ارزش می افتد. اولی نهایت استفاده است و دومی نهایت زیان.

3-سازندگی فرد و جامعه

عبادت و توجه به خدا و پرستش او چون همراه با نادیده گرفتن هوس ها و تمایلات ، و تفاخر نداشتن نسبت به نژاد و لباس و زبان و زمین و شهر است و انس گرفتن با خدا و دل بستن به بی نهایت قدرت و کمال و تشکر از صاحب نعمت است، این مسائل در ساختن فکر و زندگی فردی و اجتماعی مردم نقش دارد.

تو صرفاً موجودی نیستی که فضایی را اشغال کرده یا در فیلم دیگران نقش سیاهی لشکر را داشته باشی. توجه کن که اگر تو وجود نداشتی، هیچ چیز به این شکل نبودکه اکنون هست. هرجایی که تا کنون در آن بوده ای، هر کسی که حتی کلامی با او حرف زده ای، بدون تو متفاوت بود. همۀ ما به یکدیگر مرتبط هستیم. همۀ ما تحت تأثیر تصمیمات یا حتی وجود اطرافیانمان قرار می گیریم.
به مثال پیتر، وکیل دادگستری اهل فیلادلفیا، و سگش تاکت توجه کنید: تاکت به شدت ناخوش بود و در اثر توموری که در ستون فقراتش رشد می کرد، فلج شده بود. پیتر هرچه کرد، نتوانست دامپزشکی پیدا کند که جان سگ او را نجات دهد. او ناامید از همه جا به سراغ یک جراح متخصص مغز و اعصاب کودکان رفت. پزشک موافقت کرد که تاکت را درمان کند و در عوض از پیتر خواست مبلغی را به عنوان کمک مالی به بیمارستان کودکانی که او درآن کار می کرد، اهداء نماید.  جری هرگز نه پیتر را دیده بود و نه تاکت را. او پسرک ده ساله ی چشم آبی و مو بوری بود که عاشق پوره ی سیب زمینی بود. او نیز غده هایی در ستون فقراتش داشت. جری به کمک مبلغی که پیتر به بیمارستان اهداء کرد، تحت عمل جراحی قرار گرفت.عمل جراحی تاکت نیز موفقیت آمیز بود.

تحقیقاتی که در مورد آمریکایی ها شد، نشان داد که یکی از بهترین پیش بینی کننده های خوشحال بودن این است که آیا انسان هدفی دارد یا نه. بدون هدفی واضح، هفت نفر از ده فرد احساس بدبختی می کردند و در صورت هدفمند بودن، تقریباً هفت نفر راضی و خوشحال بودند.

در افسانه ای هندی آمده است ؛ مردی هر روز دو کوزه بزرگ آب به دو انتهای چوبی می بست… چوب را روی شانه اش می گذاشت و برای خانه اش آب می برد. یکی از کوزه ها کهنه تر بود و ترک های کوچکی داشت. هر بار که مرد مسیر خانه اش را می پیمود ، نصف آب کوزه می ریخت. مرد دو سال تمام همین کار را می کرد. کوزۀ سالم و نو مغرور بودکه وظیفه ای را که به خاطر انجام آن ساخته شده بود به طور کامل انجام می دهد. اما کوزه کهنه و ترک خورده شرمنده بود که فقط می تواند نصف وظیفه اش را انجام دهد. هر چند می دانست آن ترک ها حاصل سال هل کار است. کوزۀ پیر آن قدر شرمنده بود که یک روز وقتی مرد آماده می شد تا از چاه آب بکشد تصمیم گرفت با او حرف بزند: «از تو معذرت می خواهم، تمام مدتی که از من استفاده کرده ای فقط از نصف حجم من سود برده ای … فقط نصف تشنگی کسانی را که در خانه ات منتظرند فرو نشانده ای.» مرد خندید و گفت: « وقتی برمی گردیم با دقت به مسیر نگاه کن.» موقع برگشت، کوزه متوجه شد که در یک سمت جاده… سمت خودش… گل و گیاهان زیبایی روییده اند. مرد گفت: «می بینی که طبیعت در سمت تو چقدر زیباتر است است؟ من همیشه می دانستم که تو ترک داری و تصمیم گرفتم از این موضوع استفاده کنم. این طرف جاده بذر سبزیجات و گل پخش کردم و تو هم همیشه و هر روز به آن ها آب می دادی. به خانه ام گل برده ام و به بچه ها کلم و کاهو داده ام. اگر تو ترک نداشتی چطور می توانستی این کار را انجام دهی؟!

بیایید در سال جدید یک کار عجیب بکنیم. یک روز دیگر هم برای خودمان بسازیم. چه اشکالی دارد، دو روز تولد داشته باشیم و هر دو را هر سال جشن بگیریم. روز تولد اول مان روز تولد اجباری مان باشد، همان روزی که بدون اختیار و بدون حق انتخاب ما را به دنیا آوردند. اما روز تولد دوم را با اختیار و خواست خودمان انتخاب کنیم. قرار بگذاریم هر سال در این روز بدی هایمان را دور بریزیم. اساس و بنیان وجودی خود را بر خوبی های فطری مان استوار کنیم و سعی کنیم همه را دوست داشته باشیم، حتی آن هایی را که به ما بدی کرده اند. غصه ها را کنار بگذاریم و به شادی ها و نعمات اطرافمان بیشتر توجه کنیم و اعتقاد داشته باشیم که فلسفه وجودی عم ، ارزش بخشیدن بیشتر به شادی هاست.           باور کنیم که در هر اتفاق ناگواری، خیری نهفته است که قطعاً از درک آن عاجزیم. بدون شک برای روز تولد جدیدمان، روزی را بهتر از اولین روز های بهار پیدا نخواهیم کرد. روز هایی که در آن طبیعت هم دوباره متولد شده و درختان ، دگر باره سبز می شوند. بیایید تصمیم بگیریم امسال هفت ویژگی شخصیتی صبر، صفا، صمیمیت، صداقت، صلابت، صرامت و صراحت را در خود بپرورانیم.

زمستان آهسته آهسته از راه می رسد؛ زمستان منجمد، زمستان یخ زده، برگی بر درخت خرمالو نیست، طبیعت به خواب رفته است. برف می آید و هوا مه آلود…به راستی چگونه می توان زمستان را توصیف کرد؟زمستانی که بعد از خود ، بیداری طبیعت را در پی دارد. آیا شماهم زمستان را دوست دارید؟ من این فصل زیبا و دل انگیز را بسیار دوست دارم ، زیرا وقتی در هوای سرد به حیاط خانه ام می روم از سردی هوا شاد و مسرور می شوم، برای این که سردی برای من شاد کننده است.نمی دانم، در یک روز برفی زمستانی به بیرون شهر یا دامن طبیعت رفته اید یا نه؟بعضی می اندیشند فقط ، سبزه و درخت، مظهر زیبایی طبیعت است، درحالیکه دشت گسترده سفید پوش و درختانی که جامه های پنبه ای بر تن کرده اند؛ و بام های برف اندود خانه ها، خود عالمی دارند؛ بسیار زیبا و چشم فریب.    اگر تمام فصول سال، بهار بود؛ فکر نمی کنید که یکنواختی طبیعت سبز آزار دهنده می شد؟ آفریننده حکیم جهان ، این گوناگونی و تنوع مناظر طبیعت را ، در فصول چهارگانه سال ، طوری به توالی نهاده است که ، هر ذوق سلیمی از همۀ این جلوه ها و زیبایی ها لذت می برد. زمستان هم برای خود دنیایی است. اگر از جنبه های ظاهری بگذریم، چند نکته می ماند که رعایت آن ها، شادی و نشاط ما را کامل می کند. یکی رعایت حال بینوایانی است که در سرمای زمستان ، آذوقه و سوخت نداشته باشند.  و دیگر رعایت حال پرندگانی که بر روی زمین های برف پوش، دانه نمی یابند و چه خوب است که انسان ها تا حد امکان با پاشیدن دانه و غذا، لااقل در یاط خانه ها ، به این آفریدگان زیبای خداوند عنایتی کنند.

1-حصول به یک نتیجه ویژه را هدف قرار دهید.
2-برخورد مثبت داشته باشید.
3- تمایلات خود را با تمایلات دیگران منطبق سازید.
4-صریح و قاطع صحبت کنید و سخنان طرف مقابل را قطع نکنید.
5-ساده صحبت کنید.
6-شنونده خوبی باشید و زود قضاوت نکنید.
7-پیام خود را با لحن جذاب بیان کنید و نسبت به پیام گوینده واکنش نشان بدهید و گاهاً پرسش کنید.
8-پر گویی نکنید.
9-اگر مشکلی در ارتباط پیش آمد به مشکل یابی برخیزید نه حمله به افراد.
10-از به کار بستن برچسب خودداری کنید و راز کسی را افشا نکنید.
11-سعی کنید زبان سکوت، ژست های بدنی، حرکات چشم و احساسات لمسی، نوع ایستادن یا نشستن را خوب درک کنید، بعضی از حرکات بیشتر از یک مفهوم دارند، شما باید توجه داشته باشید که این ژست در چه حالتی گرفته می شود، چه کسی آن را ارئه می دهد و چه کاری پس از آن به وقوع می پیوندد، زبان بدن احساسات را منعکس می کند و برقراری ارتباط را سهل می سازد.